The Political Economy of Trade Integration

این اختلاف به افزایش تجارت از سه زاویه می پردازد: FirSl، پیامدهای رفاهی ادغام تجاری و بلوک های تجاری چیست؟ دوم، چه مکانیزمی می‌تواند یکپارچگی تجاری پایدار را بهبود بخشد؟ سوم، whoO! آیا رابطه بین تجارت و سرمایه گذاری مستقیم خارجی شکل گرفته است؟ فصل اول با زیر سوال بردن حالت بلوک تجاری کروگمن (1993) شروع می شود، که نشان می دهد تجارت جهانی به طور فزاینده ای بین سه بلوک تجاری انجام می شود که حداقل رفاه جهانی را ایجاد می کند. مدل بلوک معاملاتی متقارن او به یک مدل دوبخشی گسترش یافته است، که در آن تجارت نه تنها از طریق افزایش تنوع در چارچوب Dixit-Stiglitz مفید است، بلکه از طریق مزیت نسبی نیز سودمند است. نتایج نشان می‌دهد که: (1) منطقه‌گرایی و گرایی چندجانبه می‌توانند سازگار و رفاه‌بخش باشند. (2) ادغام متوالی می تواند رفاه جهانی را به طور یکنواخت افزایش دهد. (iii) کشورهای غیرمشابه بیشتر مزایای بالقوه بیشتری از ادغام دارند. (IV) حدود یک سوم از سود بالقوه تجارت آزاد تحت تعرفه های متوسط ​​در حال حاضر در یک سیستم سه بلوک تجاری تحقق یافته است. فصل دوم به بررسی پایداری سیاسی ادغام تجاری می پردازد. مدل بلوک تجاری قبلی با یک مدل گروه فشار سیاسی ترکیب می‌شود، که در آن گروه‌های ذینفع داخلی دولت خود را لابی می‌کنند تا به یکپارچگی تجاری متوالی ادامه دهد. تئوری نشان می‌دهد که یکپارچگی تجاری از نظر سیاسی پایدار نیست. viii Pre/(lct هنگامی که منافع مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان مخالف باشد، مگر اینکه مکانیزمی طراحی شود که ادغام تجاری متوالی را با تخصیص مجدد عوامل مرتبط کند و بهترین جایگزین برای یکپارچگی را بدتر کند.

This dissenmion looks at increasing trade ilUegrorionjrom three angles: FirSl, what are welfare implications of trade integrmion and trading blocks? Second, what mechanism can improve the sustoinabiliry oj trade integration? Third, whO! relationship evolved between trade and foreign direct investment? Chapter I starts by questioning Krugman's (1993) trading block modeJ, which suggested that world trade is increasingly conducted between three trading blocks, which produces a minimum in world welfare. His symmetrical trading block model is extended into a two-sector model, where trade is not only beneficial through increased varieties in a Dixit-Stiglitz framework, but also through comparative advantage. Results show that: (i) regionalism and multilateral ism can be compatible and welfare enhancing; (ii) sequential integration can monotonously increase world welfare; (iii) more dissimilar countries have higher potential benefits from integration; (iv) about one third of potential gains from free-trade under average tariffs are already realized in a system of three trading blocks. Chapter II studies the political sustainability of trade integration. The previous trading-block-model is combined with a political pressure group model, where domestic interest groups lobby their government to proceed with sequential trade integration. Theory shows that trade integration is politically not sustainable viii Pre/(lct when consumers' and producers' interests are opposed, unless a mechanism is designed which links sequential trade integration with factor reallocation and which worsens the best alternative to integration.