The Political Discourse of Spatial Disparities: Geographical Inequalities Between Science and Propaganda

این کار با هدف ارائه بینش‌های منحصربه‌فرد در مورد تحقیقات چند رشته‌ای در مورد نابرابری‌های فضایی از دیدگاه غیرمتعارف است. از روایت متعارفی که تمایل دارد این سنت نظری را به عنوان مجموعه‌ای از مشارکت‌های واقعی برای درک بهتر موضوع تفسیر کند، می‌شکند. در عوض، نظریه‌های مرتبط در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مورد بررسی قرار می‌گیرند و تحقیقات نابرابری فضایی به عنوان یک گفتمان سیاسی ارائه می‌شود. همچنین نشان می‌دهد که چگونه مسئله‌سازی تبلیغاتی یا مشکل‌زدایی نابرابری‌های جغرافیایی در خدمت اثبات اهداف سیاسی است، در حالی که از اقتدار مشروع علم و تصویر عینیت علمی بهره می‌برد. این کتاب توضیح می دهد که چگونه گفتمان از فیزیک اجتماعی قرن 19 در طول دوره جنگ سرد تا جغرافیای مارکسیستی عصر نئولیبرال کنونی عمل کرده است، و به چه طریق و تا چه حد ملاحظات سیاسی مانع از تولید مفاهیم مرتبط می شود. دانش "عینی" در مورد پدیده پیچیده نابرابری های فضایی.

This work aims to provide unique insights into the multidisciplinary research on spatial disparities from an unconventional point of view. It breaks with the conventional narrative that tends to interpret this theoretical tradition as a series of factual contributions to a better understanding of the issue. Instead, related theories are investigated in their political, economic, and social contexts, and spatial disparity research is presented as a political discourse. It  also reveals how the propagandistic problematization or de-problematization of geographical inequalities serves the substantiation of political goals, while taking advantage of the legitimate authority of science and the image of scientific objectivity. The book explains how the discourse has functioned from 19^th century social physics over the Cold War period up to Marxist geographies of the current neoliberal age, and in what way and to what extent political considerations prevent related concepts producing ‘objective’ knowledge about the complex phenomenon of spatial inequalities.