The Pleasures of Memory: Learning to Read with Charles Dickens

منابع این فرض رایج که خواندن ادبیات باید مردم را عادل‌تر، انسانی‌تر و پیچیده‌تر کند، چیست؟ لذت‌های حافظه که تاریخ ادبی را به تاریخ‌های فرهنگی خواندن، انتشار و آموزش پاسخ می‌دهد، راه‌هایی را روشن می‌کند که داستان‌های سریالی دیکنز نه‌تنها رویه رایج خواندن برای لذت و آموزش را شکل داده، بلکه موضوع مدرسه‌ای را که اکنون به‌عنوان «می‌شناسیم» روشن می‌کند. انگلیسی.\"

زمستان نشان می‌دهد که چگونه داستان‌های سریالی دیکنز، شیوه‌های خاص خواندن را با بازنگری قراردادهای رساله‌های آموزشی مذهبی که بیشتر ویکتوریایی‌ها خواندن از آن‌ها را آموخته‌اند، برانگیخت. رمان‌های سریالی دیکنز با ترکیب روان‌شناسی تأثیرگذار تداعی گرای یادگیری مبتنی بر عملکرد انباشته حافظه، خوانندگان را به طور پیوسته وادار می‌کرد تا در مورد خواندن خود به عنوان نوعی تجربه مشترک فکر کنند.

وینتر استدلال می‌کند که نویسنده مشهور دیکنز، هم یک برنامه بازاریابی موفق برای داستان‌های عامه پسند و هم یک سیاست فرهنگی را نشان می‌دهد که خطاب به خوانندگان ویکتوریایی فعال اجتماعی و غیروابسته از نظر سیاسی. از آنجایی که اصلاحات آموزشی اواخر قرن نوزدهم خوانندگان بریتانیایی و آمریکایی را در جمعیت‌های «توده‌ای» که توسط سیستم‌های مدارس دولتی خدمت می‌کردند، ادغام کرد، رمان‌های محبوب دیکنز تجسم اهداف اجتماعی فراگیر و انسان‌ساز آموزش دموکراتیک شدند.