دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فلسفه ویرایش: نویسندگان: Richard D. Mohr سری: Philosophia antiqua 42 ISBN (شابک) : 9004072322, 9789004072329 ناشر: Brill Academic Publishers سال نشر: 1985 تعداد صفحات: 214 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 19 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب کیهان شناسی افلاطونی: متافیزیک، فلسفه، سیاست و علوم اجتماعی
در صورت تبدیل فایل کتاب The Platonic Cosmology به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کیهان شناسی افلاطونی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب مجموعه ای از یازده مقاله درباره جنبه های کیهان شناسی افلاطون است. هشت مورد از مقالات قبلاً در مجلات علمی چاپ شده است. شش مورد از یازده مورد به قسمت هایی در تیمائوس اختصاص داده شده است. بقیه مربوط به قسمت هایی از دیگر گفتگوهای افلاطونی متأخر است. مقدمه ای که در آن «مضامین و پایان نامه» اصلی ایجاد شده در آنها بیان شده است، مقدمه ای به این مقالات ارائه شده است. پس از آنها یک کتابشناسی، یک نمایه لوکوروم، و فهرستی از نویسندگان مورد استناد قرار می گیرد. طولانی ترین و اصیل ترین مقالات دو مقاله اول است که به تیم می پردازد. 30c–31b («برهان جهانی منحصر به فرد») و 37c–38c (به موقع)، به ترتیب. مور استدلال میکند که کیهان منحصربهفرد است، زیرا یک «استاندارد درونی»، همتای معقول شکل موجود زنده است (مانند همه اشکال یک «معیار متعالی»)، و استانداردها باید منحصربهفرد باشند. در تحلیل خود از 37c-38c Mohr همچنین زمان افلاطونی را به عنوان یک استاندارد دائمی، یعنی یک ساعت توصیف می کند (59). مقالات سوم و چهارم به شرح افلاطون از ظرف (فضا) و وضعیت پدیده هایی که در آن ظاهر می شوند، مربوط می شود. فضا رسانه ای است که در آن پدیده ها ظاهر می شوند. پدیده ها تا آنجایی که در جریان هستند غیرقابل شناخت هستند، اما تا آنجا که تصاویری از فرم ها هستند قابل درک هستند. در مقاله پنج مور در مخالفت با کورنفورد استدلال می کند که زمین، هوا، آتش و آب، اجسام اولیه تیمائوس، در هرج و مرج پیش از تولید کیهان توسط دمیورژ حضور دارند و حتی پس از آن دارای ماهیت های هندسی توصیف شده در 53c هستند. مقالات ششم تا یازدهم به رابطه کیهان شناسی تیمائوس، دولتمرد و فیلبوس با فایدروس و کتاب دهم قوانین می پردازد. مور استدلال میکند که افلاطون در تیمائوس و استیتمن، پدیدهها را بهعنوان علل حرکت بینظم و در نتیجه بهعنوان سرچشمههای شر مینگریست، در حالی که در فیدروس و قوانین ده، همه حرکتها ناشی از روح است. بنابراین آموزه حرکت در دو جفت گفتگو ناسازگار است. مور همچنین ادعا میکند که افلاطون با روح جهانی در استاتمن، فیلبوس و تیمائوس به گونهای متفاوت از فدروس و قوانین رفتار میکند: بهعنوان نگهدارنده نظم و نه به عنوان منبع حرکت. در نهایت، او استدلال میکند که قوانین، برخلاف تیمائوس، باید توضیحی از شر ارائه دهند، زیرا مانند تیمائوس با پدیدهها به عنوان منبع شر و محدودیت قدرت دمیورژ برخورد نمیکند.
This book is a collection of eleven essays on aspects of Plato's cosmology. Eight of the essays have previously appeared in scholarly journals. Six of the eleven are devoted to passages in the Timaeus; the others concern passages in other late Platonic dialogues. The essays are preceded by an introduction which states the main "themes and theses" developed in them; they are followed by a bibliography, an index locorum, and an index of authors cited. The longest and most original of the essays are the first two, which deal with Tim. 30c–31b (the "unique world argument") and 37c–38c (on time), respectively. Mohr argues that the cosmos is unique because it is an "immanent standard," a sensible counterpart of the Form of Living Being (like all Forms a "transcendent standard"), and standards must be unique. In his analysis of 37c–38c Mohr also describes Platonic time as an immanent standard, namely a clock (59). Essays three and four concern Plato's account of the Receptacle (space) and the status of the phenomena that appear in it. Space is a medium in which phenomena appear; phenomena are unknowable insofar as they are in flux, but intelligible insofar as they are images of Forms. In Essay five Mohr argues in opposition to Cornford that earth, air, fire and water, the primary bodies of the Timaeus, are present in the chaos that precedes the Demiurge's production of the cosmos and possess even then the geometric natures described at 53c ff. Essays six to eleven deal with the relation of the cosmology of the Timaeus, Statesman, and Philebus to that of the Phaedrus and Book ten of the Laws. Mohr argues that Plato in the Timaeus and Statesman viewed phenomena themselves as causes of disorderly motion and thus as sources of evil, whereas in the Phaedrus and Laws ten all motion is caused by soul. Thus the doctrine of motion in the two pairs of dialogues is inconsistent. Mohr also claims that Plato treats the world-soul in the Statesman, Philebus, and Timaeus differently than in the Phaedrus and Laws: as a maintainer of order rather than as a source of motion. Finally, he argues that the Laws, unlike the Timaeus, must provide an explanation of evil because it does not treat phenomena as a source of evil and a limitation of the Demiurge's power as the Timaeus does.
Introduction: Themes and Theses Part I: The Timaeus, 27d-47e I. Divinity, Cognition and Ontology: The Unique World Argument II. Plato on Time and Eternity Part II: The Timaeus, 48a-69a III. Image, Flux and Space in the Timaeus IV. The Gold Analogy in the Timaeus V. Remarks on the Stereometric Nature and Status of the Primary Bodies in the Timaeus VI. The Mechanism of Flux in the Timaeus Part III: The Other Cosmological Writings VII. Disorderly Motion in the Statesman VIII. The Sources of Evil Problem and the Principle of Motion Doctrine in the Phaedrus and Laws X IX. The World-Soul in the Platonic Cosmology (Statesman, Philebus, Timaeus) X. The Relation of Reason to Soul in the Platonic Cosmology: Sophist 248e-249d XI. The Platonic Theodicy: Laws X, 899-905