The Plant Viruses: The Filamentous Plant Viruses

هدف اصلی این کتاب پوشش دادن جنبه‌های مختلف ویروس‌های پوتکس، کارلا، پوتی، کلسترو و کاپیلوس به‌طور سنتی \"رشته‌ای\" بود. عنوان The Filamentous Plant Viruses تنها مناسب به نظر می رسید، اما ما را بر آن داشت تا در مورد ویروس های رشته ای کاملاً متفاوت گروه راه راه برنج نیز بحث کنیم - اخیراً به طور رسمی گروه tenuivirus نامگذاری شده است که در غیر این صورت، در واقع، ممکن است به راحتی در هیچ یک از آنها پوشش داده نشده باشد. حجم این سریال باید این سوال مطرح شود که چه چیز جدیدی وجود دارد که ارائه کتابی از این دست را توجیه می کند؟ طرح کلی پاسخ ممکن است در میان ویروس‌های رشته‌ای سنتی، به شرح زیر باشد. gress در توضیح ساختار فیزیکی ذرات ویروس پوتکس انجام شده است، و این کار به عنوان یک مدل عالی برای بحث و آزمایش‌های آتی بر روی ویروس‌های poty-، carla-، clostero- و capillo، که ساختارهای مشابهی دارند، اگرچه بیشتر هستند، عمل می‌کند. دستکاری دشوار است با این حال، کار بر روی ساختار و استراتژی ژنوم ویروس‌های گیاهی نسبتاً پیشرفته و در مرحله بسیار جالبی است. مؤلفه کمکی که به انتقال شته‌های پوتی ویروس‌ها کمک می‌کند نیز اخیراً توجه قابل‌توجهی را به خود جلب کرده است، اگرچه هرچه بیشتر در مورد آن می‌دانیم، در مورد انتقال شته‌ها از کارلاویروس‌ها و کلستروویروس‌ها که ظاهراً نه دارای جزء کمکی هستند و نه به مؤلفه کمکی نیاز دارند، شفافیت کمتری به نظر می‌رسد. /p>

The original aim of this book was to cover different aspects of the tradi­ tionally "filamentous" potex-, carla-, poty-, clostero-, and capilloviruses. The title The Filamentous Plant Viruses seemed the only suitable one, but it has led us to discuss also the quite different filamentous viruses of the rice stripe group-recently officially named the tenuivirus group­ which otherwise, indeed, might not have been conveniently covered in any volume of this series. The question must be asked: What is there new that justifies the presentation of a book of this kind? An outline of the answer may be Among the traditional filamentous viruses, much pro­ given as follows. gress has been made in elucidating the physical structure of potexvirus particles, and this work serves as an excellent model for discussion of and future experiments on the poty-, carla-, clostero-, and capilloviruses, which have comparable structures, although they are more difficult to manipulate. Work on the structure and strategy of the genomes of poty­ viruses is, however, relatively advanced and at a very interesting stage. The helper component that assists the aphid transmission of potyviruses has also recently received considerable attention, although the more we know about that, the less seems clear about the aphid transmission of the carlaviruses and closteroviruses, which apparently neither possess nor require a helper component.