دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: روسیه ویرایش: 1 نویسندگان: Marshall I. Goldman سری: ISBN (شابک) : 9780203354728, 0203563344 ناشر: Routledge سال نشر: 2003 تعداد صفحات: 297 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Piratization of Russia: Russian Reform Goes Awry به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دزدی دریایی روسیه: اصلاحات روسیه در حیرت است نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نویسنده تصویر خوبی از کلوپ جنایتکاران حریص به ما می دهد که کل کشور را ربوده و آن را ویران کرده اند. پولچرخ واقعی آنها تکههایی از منابع طبیعی بسیار غنی روسیه را تحت وامهای سهام [...] تصاحب میکرد. سرمایهداران برای کسری از ارزش بازار خود، پیشنهاد دادند که مراقب سهامی باشند که دولت به عنوان وثیقه برای وامها میگذارد، و در ازای وامهایی که به دولت دچار کسری بودجه میشد، سهام دولت در شرکتهای انرژی را «مدیریت» کردند. این به آنها اجازه داد تا ادعا کنند که دارایی های کشور فروخته نمی شود. در این معاملات داخلی فاسد، دولت یلتسین به سرمایه داران جدید اجازه داد که شرکت ها را از مدیرانشان بگیرند و حمایت یلتسین را علیه کمونیست ها بخرند. دولت نتوانست وام ها را بازپرداخت کند. سپس سرمایهداران سهام را بهعنوان بازپرداخت وامها، از طریق شرکتهای برون مرزی، بسیار ارزان به خود فروختند. دولت از ارزش دفتری شرکت ها که در ژانویه 1992، قبل از تورم بزرگ، تعیین شده بود، به عنوان مبنای حراج کوپن استفاده کرد. یگور گایدار، معاون نخست وزیر یلتسین، قیمت ها را در ژانویه 1992 آزاد کرد و باعث تورم 2500 درصدی شد، پس انداز زندگی کارگران را از بین برد، 70 میلیون حساب فقط در Sberbank دولتی. در نوامبر تا دسامبر 1995، دولت 12 شرکت بزرگ روسیه را به حراج گذاشت. تعداد کمی از بانک ها حراج ها را اجرا کردند، رقبای خود را رد صلاحیت کردند، خارجی ها را کنار گذاشتند، در مزایده ها شرکت کردند و در مناقصه ها برنده شدند. سرمایه داران اعتراف کردند که 40 برابر کمتر از ارزش بنگاه ها پرداخت کردند. ولادیمیر پوتانین (معاون نخست وزیر مسئول امور مالی) در حراج بسته ای که توسط بانک خودش، Uneksimbank برگزار شد، تنها به قیمت 170.1 میلیون دلار، نوریلسک نیکل، بزرگترین تولیدکننده نیکل و پلاتین در جهان را خرید که سود آن در آن سال 1.2 میلیارد دلار بود. . بانک پیشنهاد 350 میلیون دلاری رقیب را در یک مورد فنی رد صلاحیت کرد. پوتانین همچنین شرکتهای نفتی را با قیمتهای غیررقابتی خریداری کرد و سپس محصولات را با قیمتهای پایینتر از بازار به شرکتهای تجاری تحت مالکیت خود فروخت. او گازپروم، انحصار گاز طبیعی را به قیمت 228 میلیون دلار، یک هزارم ارزش آن، فروخت. پوتانین 51 درصد از شرکت نفت سیدانکو را فروخت و 130 میلیون دلار به دولت وام داد. سپس او شرکت را به قیمت 130 میلیون دلار در حراج خرید: در سال 1997، BP فقط برای 10 درصد از سهام، 571 میلیون دلار پرداخت کرد. جای تعجب نیست که بانک Potanin بزرگترین برنده از وام برای سهام [...] بود. سرمایه داران شرکت های فرعی انگلی ایجاد کردند که سود آنها را بین خود تقسیم کردند، نه با سهامداران. آنها از فرصت های آربیتراژ بین قیمت های پایین روسیه و قیمت های بالای بازار جهانی، به ویژه در گاز، نفت، طلا، پلاتین و سایر فلزات گرانبها استفاده کردند. آنها از نرخهای بهره واقعی منفی بانک مرکزی سود میبردند و به ارزها، عمدتاً در برابر روبل، سفتهبازی میکردند. دولت سرمایه داران به سختی هیچ مالیاتی نگرفت: در سال های 1995-1996، گازپروم 3.5 میلیون دلار مالیات بر درآمد 2 میلیارد دلاری پرداخت کرد. آناتولی چوبایس، رئیس کمیته دولتی خصوصی سازی، در مورد سرمایه داران روسیه گفت: "آنها می دزدند و می دزدند و می دزدند. آنها کاملاً همه چیز را می دزدند و متوقف کردن آنها غیرممکن است." خط فقر. 90 درصد مردم شرایط بدتری را تحمل کردند، در حالی که تعداد انگشت شماری از سرمایه داران متکبر با دزدی و فساد سودهای کلان به دست آوردند. اگر میخواهید تصویری از «شرکت آزاد» در عمل داشته باشید، اینجاست!
The author gives us a good picture of the club of greedy criminals who have hijacked an entire country and wrecked it. Their real money-spinner was grabbing pieces of Russia's immensely rich natural resources under the Loans for Shares [...]. For a fraction of their market value, the capitalists offered to look after the shares that the government put up as collateral for the loans, `managing' the state's stake in the energy companies in exchange for loans to the deficit-ridden state. This allowed them to claim that the nation's assets were not being sold off. In these corrupt insider deals, the Yeltsin government let the new capitalists take the companies from their directors, buying Yeltsin their support against the communists. The government could not repay the loans. The capitalists then sold the shares to themselves very cheaply, as repayment for the loans, through offshore companies. The government used companies' book values as fixed in January 1992, before the great inflation, as the basis for the voucher auctions. Yeltsin's Deputy Prime Minister, Yegor Gaidar, freed prices in January 1992, causing 2500% inflation, wiping out workers' life savings, 70 million accounts in the state-owned Sberbank alone. In November-December 1995, the government auctioned 12 of Russia's biggest companies. A tiny handful of banks ran the auctions, disqualified their rivals, excluded foreigners, bid in the auctions and won the bids. The capitalists admitted that they paid 40 times less than the enterprises were worth. In a closed auction run by his own bank, Uneksimbank, Vladimir Potanin (the deputy prime minister in charge of finance) bought, for just $170.1 million, Norilsk Nickel, the world's biggest producer of nickel and platinum, whose profits that year were $1.2 billion. The bank disqualified a rival bid of $350 million on a technicality. Potanin also bought oil companies at non-competitive prices and then sold the products at below market prices to trading companies he owned. He sold Gazprom, the natural gas monopoly, for $228 million, a thousandth of its value. Potanin sold 51% of the Sidanco oil company, for which he loaned the government $130 million. Then he bought the company for $130 million in the auction: in 1997, BP paid $571 million for just a 10% stake. Not surprisingly, Potanin's bank was the biggest winner from the Loans for Shares [...]. Capitalists created parasitic subsidiaries, whose profits they divided amongst themselves, not with the shareholders. They exploited arbitrage opportunities between low Russian prices and high world market prices, particularly in gas, oil, gold, platinum and other precious metals. They profited from the Central Bank's negative real interest rates, and speculated in currencies, mainly against the rouble. The capitalists' government took barely any taxes: in 1995-96, Gazprom paid $3.5 million tax on $2 billion earnings. Anatoly Chubais, head of the State Privatization Committee, said of Russia's capitalists, "They steal and steal and steal. They are stealing absolutely everything and it is impossible to stop them." By 1999, 38% of Russia's people existed below the poverty line. 90% of the people endured worsening conditions, while the handful of arrogant capitalists made colossal profits by theft and corruption. If you want a picture of 'free enterprise' in action, here it is!
Book Cover......Page 1
Title......Page 4
Contents......Page 5
List of illustrations......Page 10
Acknowledgments......Page 11
Russia's financial buccaneers: the wild and woolly East......Page 12
Setting the stage: the Russian economy in the post-communist era......Page 23
The legacy of the czarist era: untenable and unsavory roots......Page 44
It's broke, so fix it: the Stalinist and Gorbachev legacies......Page 56
Privatization: good intentions, but the wrong advice at the wrong time......Page 82
The nomenklatura oligarchs......Page 109
The upstart oligarchs......Page 134
FIMACO, the Russian Central Bank, and money laundering at the highest level......Page 167
Corruption, crime, and the Russian Mafia......Page 188
Who says there was no better way?......Page 206
Confidence or con game: what will it take?......Page 221
Notes......Page 256
Bibliography......Page 279
Index......Page 290