The Physiology of Psychological Disorders: Schizophrenia, Depression, Anxiety, and Substance Abuse

توضیحات رفتار غیرعادی که بر اهمیت عوامل تعیین‌کننده فیزیولوژیکی اختلال تأکید می‌کند، در میان روان‌شناسان، به‌ویژه در میان کسانی که به عنوان پزشک در یک محیط کاربردی کار می‌کنند، نسبتاً محبوب نیستند. دلایل این امر نظری و تاریخی و همچنین عملی است. فیزیولوژی و رشته های بیولوژیکی مرتبط با بیوشیمی، فارماکولوژی و ژنتیک به طور سنتی بیشتر با پزشکی مرتبط هستند. استفاده از آنها برای توضیح و درمان ناهنجاری های رفتاری در نتیجه نیازمند دانشی است که اکثر روانشناسان در معرض آن نیستند و مهارت هایی که در دسترس آنها نیست. دوگانگی ایجاد شده بین رویکردهای پزشکی و روانشناختی باعث شده است که بسیاری از روانشناسان عوامل فیزیولوژیکی را نادیده بگیرند. حتی زمانی که این دومی به عنوان مهم شناخته می‌شوند، بسیاری از روانشناسان حاضر به اعتراف به این واقعیت نبوده‌اند، با این باور که با انجام این کار، خود را متعهد به یک مدل بیش از حد پزشکی از اختلال روان‌شناختی می‌کنند و آنچه را که به‌عنوان دیدگاه‌های ترجیحی نابهنجاری می‌دانند، تضعیف می‌کنند. همانطور که من به طور فزاینده ای در پیگیری پیشرفت این کتاب آگاه شده ام، در ایالات متحده مسائل نظری در این بحث توسط رقابت های حرفه ای (در حال حاضر اما کمتر صریح در صحنه اروپایی که از آن می نویسم) بین سلامت پزشکی و غیر پزشکی تشدید شده است. کارکنان مراقبت، در مورد امکانات و رویکردهای درمان اختلالات روانی. در مواجهه با این تقسیم بندی های مورد علاقه، روانشناسان دو روش عملی در دسترس دارند.

Explanations of abnormal behavior that emphasize the importance of physiological determinants of disorder are relatively unpopular among psychologists, especially among those who work as clinicians in an ap~ plied setting. The reasons for this are theoretical and historical, as well as practical. Physiology and its associated biological disciplines of bio~ chemistry, pharmacology, and genetics are traditionally more associated with medicine; their use to underpin explanations and treatments of behavioral abnormality has consequently demanded knowledge to which most psychologists are not exposed and skills that are unavailable to them. The dichotomy thus created between medical and psychologi~ cal approaches has caused many psychologists to disregard physiologi~ cal factors. Even when the latter are recognized as important, many psychologists have been unwilling to admit to the fact, in the belief that by doing so they will commit themselves to an overly medical model of psychological disorder, undermining what they see as preferred views of abnormality. As I have become increasingly aware in following the progress of this book, in the United States the theoretical issues in this debate have been further sharpened by professional rivalries (present but less explicit on the European scene from which I write) between medical and nonmedical health care workers, regarding facilities for and approaches to the treatment of the mentally disturbed. Faced with these divisions of interest, psychologists have available two courses of action.