The Photography of Crisis: The Photo Essays of Weimar Germany

پانزده سال در آلمان بین پایان جنگ جهانی اول و به قدرت رسیدن ناسیونال سوسیالیست ها در سال 1933 به عنوان یکی از پرآشوب ترین دوره های قرن بیستم برجسته است. این سال های تحولات سیاسی و اقتصادی معروف است که تغییرات مهم و ماندگاری را در هنر ایجاد کرد. با این حال، یک محصول قابل توجه از زندگی فرهنگی پررونق آلمان وایمار از توجه انتقادی قابل توجهی دور مانده است: مقاله عکس. عکاسی بحران عکاسی روایی را بررسی می‌کند و تصویری از موقعیت آلمان پس از جنگ جهانی اول و اینکه با ظهور ناسیونال سوسیالیسم چه خواهد شد، ایجاد می‌کند. دانیل ماگیلو با خواندن مقالات عکس وایمار در بافت تاریخی و ادبی خود نشان می‌دهد که چگونه عکاسان آلمانی در بحث‌های کلیدی سیاسی و فلسفی مدرنیته در مورد مفاهیم متغیر طبیعت، فرهنگ، هویت شخصی و هویت ملی مداخله کردند.

The fifteen years in Germany between the end of World War I and the National Socialists’ rise to power in 1933 stand out as one of the twentieth century’s most tumultuous periods. These years of political and economic upheaval famously spawned significant and lasting changes in the arts. However, one noteworthy product of Weimar Germany’s booming cultural life has escaped significant critical attention: the photo essay. The Photography of Crisis examines narrative photography and creates a snapshot of where Germany was after World War I and what it would become with the rise of National Socialism. By reading Weimar photo essays within their historical and literary context, Daniel Magilow shows how German photographers intervened in modernity’s key political and philosophical debates regarding the changing notions of nature, culture, personal identity, and national identity.