The Philosophy of Nicholas Rescher: Discussion and Replies

وقتی در سال 1961 وارد برنامه تحصیلات تکمیلی فلسفه در دانشگاه پیتسبورگ شدم، نیکلاس رسچر به تازگی به بخش فلسفه پیوسته بود تا با آدولف گرونباوم، ساختمانی که اکنون مرکز فلسفه در سراسر جهان شهرت دارد، شروع به کار کند. خیلی زود انرژی استثنایی و تطبیق پذیری او آشکار شد، زیرا او فصلنامه فلسفی آمریکایی را تأسیس کرد، مجموعه ای از پیش چاپ های اولیه را به طور مداوم در حال افزایش تولید کرد، تحقیقات علمی مهمی را در منطق عربی دنبال کرد، تنوع خیره کننده ای از دروس تاریخی و موضوعی تدریس کرد و به دست آورد: با همکاری کورت بایر، کمک مالی بزرگ برای کار در نظریه ارزش. همه اینها بخشی از رکورد است. چیزی که ممکن است تعجب برانگیز باشد این است که هیچ یک از این کارها به هزینه شاگردان او انجام نشد. مقالات در عرض چند روز بازگردانده می شد، اغلب در جلسه بعدی کلاس. و برای بحث فلسفی به قدری به راحتی قابل دسترسی بود که از آنجایی که (به ناچار) ما علایق فلسفی زیادی داشتیم، از او خواستم به عنوان مشاور پایان نامه من خدمت کند. کار من در ارتباط با این پروژه منجر به چند مقاله در ژورنال شد و مشخصاً او منجر به یک کتاب شد. بحث‌های ما مطمئناً به من کمک کرد، و اگرچه ممکن است تأثیر کمی بر او داشته باشد، اما در نهایت دیدگاه‌های ما کاملاً متمایز بود. من نه تنها به استقلال کامل اجازه داشتم، بلکه به طور مثبت تشویق شدم تا به ایده های خودم فکر کنم و آنها را به طور مستقل توسعه دهم. طول و وسعت کتابشناسی رسچر با این باور مخالفت می کند.

When I entered the graduate program in philosophy at the University of Pittsburgh in 1961, Nicholas Rescher had just joined the department of philosophy' to begin, with Adolf Grunbaum, the building of what is now a philosophy center of worldwide renown. Very soon his exceptional energy and versatility were in evidence, as he founded the American Philosophical Quarterly, generated a constantly rising stack of preprints, pursued impor­ tant scholarly research in Arabic logic, taught a staggering diversity of histori­ cal and thematic courses, and obtained, in cooperation with Kurt Baier, a major grant for work in value theory. That is all part of the record. What may come as a surprise is that none of it was accomplished at the expense of his students. Papers were returned in a matter of days, often the next class meet­ ing. And so easily accessible was he for philosophical discussion that, since (inevitably) we shared many philosophical interests, I asked him to serve as my dissertation advisor. My work in connection with this project led to a couple of journal articles while his, characteristically, led to a book. Our dis­ cussions certainly helped me, and while they may also have had some small influence on him, in the end our views were quite distinct. I was not only allowed complete independence, but was positively encouraged to think of my own ideas and to develop them independently. The length and breadth of Rescher's bibliography defy belief.