The Philosopher's New Clothes: The Theaetetus, the Academy, and Philosophy’s Turn against Fashion

این کتاب رویکرد جدیدی به این پرسش دارد که «آیا فیلسوف را باید انسان جهانی دانست یا غیرعادی؟». پاپاس از طریق خواندن Theaetetus، ابتدا به چگونگی شناسایی فیلسوفان می پردازد - آنها چگونه ظاهر می شوند، به ویژه اینکه چگونه لباس می پوشند؟ کتاب به سمت درمان‌های فلسفی مدرن مد، و «ضد مد» حرکت می‌کند. او استدلال می‌کند که جنبه‌هایی از بحث مد/ضد مد در دوران باستان صدق می‌کند، در واقع برهنگی در ژیمناستیک یک ضد مد بود. بنابراین ضد مد راهی برای نگریستن به جهت گیری فلسفه باستان به سوی جهانی اجتماعی ارائه می دهد که با وجود تمام وجود واقعی آن در جاهای دیگر، فلسفه نیز باید در آن زندگی کند.

This book takes a new approach to the question, "Is the philosopher to be seen as universal human being or as eccentric?". Through a reading of the Theaetetus, Pappas first considers how we identify philosophers – how do they appear, in particular how do they dress? The book moves to modern philosophical treatments of fashion, and of "anti-fashion". He argues that aspects of the fashion/anti-fashion debate apply to antiquity, indeed that nudity at the gymnasia was an anti-fashion. Thus anti-fashion provides a way of viewing ancient philosophy’s orientation toward a social world in which, for all its true existence elsewhere, philosophy also has to live.