The Phenomenon of Mental Disorder: Perspectives of Heidegger’s Thought in Psychopathology

این کتاب مقدمه‌ای انتقادی بر تأثیر هایدگر بر روان‌پزشکی و روان‌شناسی ارائه می‌کند و بر کاربرد فلسفه او در روان‌پزشکی تمرکز دارد. این بازنگری کاملی از فلسفه وجودی هایدگر در پرتو پدیده‌های آسیب‌شناسی روانی است. خوانندگان در اینجا تحقیقی فلسفی در مورد مشکل اختلال روانی پیدا خواهند کرد که فلسفه خود هایدگر را در پرتوی جدید نشان می دهد و نقاط قوت و ضعف آن را آشکار می کند. نویسنده نه تنها تعامل هایدگر با تفکر روانپزشکی را که در سمینارهای Zollikon او نشان داده شده است، بلکه تأثیر او بر روانپزشکی پدیدارشناسی سوئیس را نیز ترسیم می کند. این اثر با هایدگر به شیوه‌ای انتقادی برخورد می‌کند و پدیده اختلال روانی را سنگ محک می‌داند که اندیشه هایدگر روی آن آزمایش می‌شود. نتایج چنین بررسی انتقادی نه تنها برای درک بهتر پدیده های آسیب شناختی روانی، بلکه برای درک جدیدی از رویکرد هایدگر به وجود انسان مهم است. این اثر به پدیده اختلال روانی به عنوان یک مسئله فلسفی پرداخته است که منعکس کننده خصلت هستی شناختی وجود انسان است. رویکرد هایدگر به اختلال روانی به گونه‌ای بدیع با مفاهیم فوکو، دلوز و گاتاری مواجه می‌شود. این کتاب بیش از یک مرور کلی تاریخی است، زیرا محدودیت های تفکر پدیدارشناختی در حوزه روانپزشکی را برجسته می کند و راه ممکنی برای حرکت فراتر از آنها را نشان می دهد. این یک اثر فلسفی با طیفی میان رشته ای است. محققان فلسفه و کسانی که در زمینه رو به رشد فلسفه روانپزشکی هستند، و همچنین کسانی که علاقه مند به مطالعات هایدگر هستند، به ویژه به این کار علاقه مند خواهند شد.

This book provides a critical introduction to Heidegger’s impact on psychiatry and psychology, and has a focus on the application of his philosophy to psychiatry. This is a complete revision of Heidegger’s existential philosophy in the light of psychopathological phenomena. Readers will find here a philosophical inquiry into the problem of mental disorder, which shows Heidegger’s own philosophy in a new light, uncovering both its strengths and its weak points. The author maps not only Heidegger’s interaction with psychiatric thought, as depicted in his Zollikon Seminars, but also his influence on Swiss phenomenological psychiatry. The work treats Heidegger in a critical way, taking the phenomenon of mental disorder as a touchstone on which Heidegger’s thought is tested. The results of such a critical examination are important, not only for a better understanding of psychopathological phenomena, but also for a new understanding of Heidegger’s approach to human existence. This work treats the phenomenon of mental disorder as a philosophical problem that reflects the ontological character of human existence. Heidegger’s approach to mental disorder is confronted with the conceptions of Foucault, Deleuze and Guattari in a novel way. The book is more than just an historical overview as it highlights the limits of phenomenological thought in the area of psychiatry and it shows a possible way of moving beyond them. This is a philosophical work with an interdisciplinary range. Scholars of philosophy and those in the growing field of philosophy of psychiatry, as well as those with an interest in Heidegger Studies will be particularly interested in this work.