The Phenomenology of Dance

وقتی پدیدارشناسی رقص برای اولین بار در سال 1966 منتشر شد، ماکسین شیتس-جانستون پرسید: "وقتی به یک رقص نگاه می کنیم، چه می بینیم؟" سؤالات او در مورد ماهیت تجربه ما از رقص و ماهیت رقص به عنوان یک هنر شکل‌گرفته و اجرا شده، امروز هنوز هم تحریک‌آمیز و به شدت قابل توجه است. Sheets-Johnstone رقص را به عنوان یک شیوه بیان زیبایی شناختی در نظر می گیرد و نظریه های رقص را در بحث های فلسفی در مورد ماهیت حرکت ادغام می کند.
 
پس از نزدیک به 20 سال به چاپ رسید، پدیدارشناسی رقص رویکردی آگاهانه برای آموزش رقص و آموزش رقص، قدردانی، نقد و رقص ارائه می دهد. علاوه بر پیشگفتار مرس کانینگهام از نسخه اصلی، و پیشگفتار از نسخه دوم، این نسخه پنجاهمین سالگرد شامل مقدمه ای عمیق است که به طور انتقادی و سازنده به پژوهش های امروزی در مورد حرکت و رقص می پردازد.

When The Phenomenology of Dance was first published in 1966, Maxine Sheets-Johnstone asked: “When we look at a dance, what do we see?” Her questions, about the nature of our experience of dance and the nature of dance as a formed and performed art, are still provocative and acutely significant today. Sheets-Johnstone considers dance as an aesthetic mode of expression, and integrates theories of dance into philosophical discussions of the nature of movement.
 
Back in print after nearly 20 years, The Phenomenology of Dance provides an informed approach to teaching dance and to dance education, appreciation, criticism, and choreography. In addition to the foreword by Merce Cunningham from the original edition, and the preface from the second edition, this fiftieth anniversary edition includes an in-depth introduction that critically and constructively addresses present-day scholarship on movement and dance.