دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Kristin Keating
سری:
ناشر: University of California
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 225
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Performative Corpse: Anatomy Theatres from the Medieval Era to the Virtual Age به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جسد اجرایی: تئاترهای آناتومی از دوران قرون وسطی تا عصر مجازی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جسد نمایشی: تئاترهای آناتومی از دوران قرون وسطی تا عصر مجازی، راههای مختلفی را بررسی میکند که در آن جسد انسان به نمایش درآمده، کالبد شکافی شده و توسط و برای مخاطبان عمومی مصرف شده است. تا به امروز، لحظات نمایشی تشریح انسان، بیش از کارهای انجام شده بر روی تئاترهای تشریحی قرن پانزدهم تا نوزدهم، که در آن اجساد مجرم یا بی ادعا برای پرورش جامعه دانشگاهی و عموم مردم کالبدشکافی میشدند، مورد توجه علمی کمی قرار گرفته است. به طور سنتی، رویدادهای تئاتر آناتومیک در قالب اصطلاحات فوکویی شکل میگیرد: ایجاد رابطه سلسله مراتبی قدرت بین مرجع پزشکی-قضایی و بدن کالبد شکافی که عینیت مییابد و کالایی میشود. در حالی که این پایان نامه با این خط تحلیل مشکلی ندارد، هدف آن باز کردن ابعاد دیگری از تئاتر آناتومی با گسترش دامنه آن است. این استدلال می کند که وقتی در یک موقعیت ممتاز در صحنه تئاتر قرار می گیرد، بدن تشریح شده به یک «جسد نمایشی» تبدیل می شود. در تکه تکه شدن، جسد نمایشی راه هایی را آشکار می کند که جوامع غربی، در لحظات بحران هستی شناختی، مرگ را تخیلی ساخته اند تا از ناشناخته بودن وحشتناک آن اجتناب کنند. این پایان نامه چندین لحظه تاریخی کالبد شکافی عمومی و نمایشی انسان، از جمله نمایش قرون وسطایی از بقایای مقدس و اجساد فاسد ناپذیر (فصل 1)، مراسم قربانی در تئاترهای کالبدشناسی مدرن اولیه و رابطه آنها با درام آن دوره (فصل 2) را مورد بازجویی قرار می دهد. نمایش مضحک قرن هفدهمی که شهوت روزافزون آناتومیست های آن دوران را محکوم می کند (فصل 3)، اجساد هیولایی قرن نوزدهم نمایش داده شده و تشریح شده اند تا بدن های عادی انسان را تأیید کنند (فصل 4)، و سرانجام، نمایشگاه قرن بیست و یکم اجساد پلاستینه شده و کالبد شکافی عمومی از Gunther von Hagens (فصل 5). این پایان نامه استدلال می کند که رویارویی مخاطب با جسد باز شده همیشه تهدیدی خاص برای تمامیت مرزهای روانی و جسمی ایجاد می کند - جنبه ای از آیین تشریحی که گفتمان پزشکی-علمی به دنبال سرکوب آن است. در این لحظات بحران اجتماعی، تئاتر آناتومیک نقش مهمی در مفهومسازی و جاودانهسازی ماهیت مرگ برای یک جامعه خاص ایفا میکند.
The Performative Corpse: Anatomy Theatres from the Medieval Era to the Virtual Age examines the various ways in which the human corpse has been displayed, dissected, and consumed by and for a public audience. To date, performative moments of human dissection have received little scholarly attention beyond work done on the anatomical theatres of the fifteenth to the nineteenth centuries, in which criminal or unclaimed bodies were dissected for the edification of the academic community and the general public. Traditionally, the events of the anatomical theatre have been framed in Foucaudian terms: developing a hierarchical relationship of power between medico-judicial authority and the dissected body, which is objectified and commoditized. While this dissertation does not take issue with this line of analysis, it aims to open up other dimensions of the anatomy theatre by broadening its scope. It argues that, when placed in a privileged position on a theatrical stage, the dissected body becomes a "performative corpse." In this theatrical space of transubstantiation, confronting death always turns into constructing death; in its dismemberment, the performative corpse reveals the ways in which Western societies, in moments of ontological crisis, have fictionalized death to avoid its dreaded unknowability. This dissertation interrogates several historical moments of public, performative human dissection, including medieval displays of saintly relics and incorruptible bodies (Chapter 1), the sacrificial rites of the early modern anatomical theatres and their relationship to the drama of the period (Chapter 2), a seventeenth century farce condemning the growing lust of the era's anatomists (Chapter 3), nineteenth century monstrous bodies displayed and dissected to validate normal human bodies (Chapter 4), and, finally, twenty-first century exhibitions of plastinated corpses and the public autopsies of Gunther von Hagens (Chapter 5). This dissertation argues that an audience's encounter with the opened corpse always poses a particular threat to the integrity of both psychic and somatic boundaries--an aspect of the anatomical ritual that medico-scientific discourse seeks to repress. In these moments of social crisis, the anatomical theatre plays a critical role in conceptualizing, and immortalizing, the nature of death for a given community.