The Pathological Family: Postwar America and the Rise of Family Therapy

در حالی که تصاویر محبوب نمادین زندگی خانوادگی را در طول دهه‌های 1950 و 1960 جشن می‌گرفتند، خانواده‌های آمریکایی به‌طور همزمان به‌عنوان منابع بالقوه تهدیدکننده اختلالات اجتماعی در نظر گرفته می‌شدند. تاریخچه خانواده درمانی قدرت پیچیده خانواده را در اواسط قرن به وضوح آشکار می کند. پزشکان رویکرد جدیدی برای روان درمانی ایجاد کردند که مدعی بود علت و درمان بیماری روانی را در الگوهای قابل مشاهده تعامل و ارتباط خانوادگی به جای روان‌های فردی پیدا می‌کند. آنها با تکیه بر سایبرنتیک، نظریه سیستم‌ها و علوم اجتماعی و رفتاری، هدفشان درمان اسکیزوفرنی و توقف بزهکاری نوجوانان بود. خانواده آسیب شناسی با حساسیت ویژه به اهمیت مشاهده علمی و فناوری های بصری مانند آینه های یک طرفه و فیلم های آموزشی در شکل دادن به حوزه جوان، چگونگی توسعه خانواده درمانی را در برابر چشم انداز فکری و فرهنگی پس از جنگ بررسی می کند. آمریکا.

همانطور که دبورا واینستین نشان می‌دهد، گسترش فرهنگ درمانی آمریکا در اواسط قرن و توجه پس از جنگ به زندگی خانوادگی عمیقاً بر یکدیگر تأثیر گذاشت. خانواده درمانگران و دیگر مفسران پس از جنگ به طور یکسان ترویج دموکراسی را با زبان شکل گیری شخصیت و سلامت روانی که در بوته خانواده شکل می گیرد، چارچوب می دهند. از آنجایی که درمانگران در این دوره نگاه بالینی خود را به کل خانواده ها معطوف کردند، با این وجود به ویژه با نقش مادران در شروع رفتار ناهنجار فرزندانشان دست و پنجه نرم کردند. اگرچه نگرش نسبت به خانواده درمانی در طول نسل های بعدی تغییر کرده است، روابط بین خانواده و فرهنگ درمانی امروزه برجسته است.

While iconic popular images celebrated family life during the 1950s and 1960s, American families were simultaneously regarded as potentially menacing sources of social disruption. The history of family therapy makes the complicated power of the family at midcentury vividly apparent. Clinicians developed a new approach to psychotherapy that claimed to locate the cause and treatment of mental illness in observable patterns of family interaction and communication rather than in individual psyches. Drawing on cybernetics, systems theory, and the social and behavioral sciences, they ambitiously aimed to cure schizophrenia and stop juvenile delinquency. With particular sensitivity to the importance of scientific observation and visual technologies such as one-way mirrors and training films in shaping the young field, The Pathological Family examines how family therapy developed against the intellectual and cultural landscape of postwar America.

As Deborah Weinstein shows, the midcentury expansion of America's therapeutic culture and the postwar fixation on family life profoundly affected one another. Family therapists and other postwar commentators alike framed the promotion of democracy in the language of personality formation and psychological health forged in the crucible of the family. As therapists in this era shifted their clinical gaze to whole families, they nevertheless grappled in particular with the role played by mothers in the onset of their children's aberrant behavior. Although attitudes toward family therapy have shifted during intervening generations, the relations between family and therapeutic culture remain salient today.