The Pathogenesis of Hypertensive Encephalopathy: Experimental Data and Their Clinical Relevance With Special Reference to Neurosurgical Patients

این تک نگاری با هدف ارائه یک بررسی از تحقیقات اخیر در مورد پاتوژنز انسفالوپاتی فشار خون بالا است. یا به عبارت دیگر، ارتباط مستقیم نتایج تجربی با یک مشکل بالینی. من متقاعد شده‌ام که وظیفه بسیار مهم تحقیقات پزشکی تجربی یافتن کاربردهایی برای مشکل بالینی مربوطه در اسرع وقت، و جلوگیری از حواس‌پرتی با انباشت بیش از حد هولناک اطلاعات جدید از همه زمینه‌های کار علمی است. این بدون شک برای یک پزشک ساده تر از دانشمندی است که فقط به تحقیقات بنیادی می پردازد. بنابراین تحقیقات موفقیت آمیز برای پزشکی بالینی مستلزم این است که پزشکان و متخصصان علمی در شاخه های نظری پزشکی با یکدیگر همکاری کنند. برای تحقق این هدف، پزشک باید بتواند تا حد قابل توجهی به اصطلاحات پاتوفیزیولوژیک فکر کند، که اگر او به تنهایی درگیر طب بالینی معمول باشد، به ندرت امکان پذیر خواهد بود. بنابراین، کار تجربی یک چالش واقعی را برای پزشکی که مایل به حل یک مشکل پزشکی است و همچنین دارای کنجکاوی علمی است، ایجاد می کند. علاوه بر پاسخ به سوال خود، او این فرصت را دارد که احساس واقعی نسبت به آنچه که آموخته است "فیزیولوژیک" نامیده شود، بدست آورد. امیدوارم با کار تجربی خودم مثال قانع‌کننده‌ای ارائه کنم که چگونه چنین کاری می‌تواند به عنوان یادآوری مؤثری برای پزشک در مورد عواقب احتمالی شدید ناشی از دست کم گرفتن یک پیشرفت در طول یک بیماری جدی، به عنوان مثال یک قسمت فشار خون بالا به دنبال سر باشد. جراحت.

This monograph aims to provide a survey of recent research on the pathogenesis of hypertensive encephalopathy. Or, in other words, to relate experimental results directly to a clinical problem. I am convinced that a very important task of experimental medical research is to find applications to the relevant clinical problem as soon as possible, and to avoid distraction by an increasingly over­ whelming accumulation of new information from all fields of scientific work. This is undoubtedly easier for a clinician than for a scientist who is only concerned with fundamental research; success­ ful research for clinical medicine thus requires that clinicians and scientific specialists in the theoretical medical branches cooperate with each other. To fulfill this aim the clinician must be able to think in pathophysiological terms to a considerable extent, which will scarcely be possible if he is involved in routine clinical medicine alone. Experimental work thus presents a real challenge to the physician who wishes to solve a medical problem and also possesses scientific curiosity. Besides an answer to his question, he has the opportunity to obtain a real feeling for what he has learned to call "physiologi­ cal". I hope with my own experimental work to provide a convincing example of how such work may serve as an impressive reminder to the clinician of the possibly grave consequences of underestimating a development in the course of a serious illness, for instance a hyper­ tensive episode following head injury.