The Paradoxical Structure of Existence

برای متافیزیک‌دانانی که آموزه‌های هوشیار و مستانه توماس آکویناس را تلقی کرده‌اند، هستی یک عمل است، عملی که همه چیز را واقعی می‌سازد. همانطور که فعل هستی اشیاء را به وجود می آورد، ذات آنها را همانی می کند که هستند. به عبارت دیگر، ذات و فعل هستی واقعاً متمایز هستند، اما با هم هر یک از چیزهایی را که هستند تشکیل می دهند.

چنین درکی شامل تعدادی پارادوکس است و بیان فردریک دی ویلهلمسن از آنها آشکار می کند. نبوغ فلسفی او این پارادوکس ها شامل این واقعیت است که فعل هستی وجود ندارد، می توان آن را اندیشید اما با ذهن تصور نمی شود، و حقایق در مورد خدا را می توان شناخت در حالی که خود او کاملاً ناشناخته باقی می ماند. ویلهلمسن این ایده را استدلال می‌کند که ایمان مسیحی و عقل فلسفی هماهنگ هستند و در عین حال کاملاً از یکدیگر متمایز هستند.

ویلهلمسن با سبکی جذاب می‌نویسد، با بحث در مورد پیشرفت، نقاط قوت و محدودیت‌های یونان باستان شروع می‌کند. گزارش های فلسفی از هستی پس از آن، او موضوعات کلیدی مانند مسئله هستی، درک سنت توماس آکویناس از هستی، تحلیل انتقادی آموزه های هستی هگل و هایدگر، وجود به عنوان «به سوی خدا» و رویکرد متافیزیکی به شخص انسانی را مطرح می کند. دو فصل پایانی این مفهوم را ایجاد می کند که تفکر متافیزیکی توسط عوامل تاریخی و اجتماعی شکل می گیرد و نیست.

For metaphysicians who have imbibed the sober and inebriating teachings of Thomas Aquinas, existence is an act, the act which makes all things actually to be. As the act of existence makes things to be, essence makes them to be what they are. Essence and the act of existence, in other words, are really distinct yet together they compose each of the things that are.

Such an understanding involves a number of paradoxes, and Frederick D. Wilhelmsen’s articulation of them reveals his philosophical genius. These paradoxes include the fact that the act of existence does not exist, that it can be thought but not conceived by the mind, and that truths about God can be known while He himself remains absolutely unknown. Wilhelmsen argues the notion that the Christian faith and philosophical reason harmonize while remaining completely distinct from each other.

Writing in a captivating style, Wilhelmsen begins with a discussion of the development, strengths, and limitations of the ancient Greek philosophical accounts of being. Following that, he develops such key topics as the problem of existence, St. Thomas Aquinas’ understanding of being, critical analyses of Hegel’s and Heidegger’s doctrines of being, existence as “towards God,” and a metaphysical approach to the human person. The final two chapters develop the sense in which metaphysical thinking is and is not shaped by historical and social factors.