دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب The Oxford Guide to Style
دانلود کتاب راهنمای سبک آکسفورد
مشخصات کتاب
The Oxford Guide to Style
ویرایش: [illustrated edition]
نویسندگان: R. M. Ritter
سری:
ISBN (شابک) : 0198691750, 9780198691754
ناشر: Oxford University Press, USA
سال نشر: 2002
تعداد صفحات: 639
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 52,000
در صورت تبدیل فایل کتاب The Oxford Guide to Style به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب راهنمای سبک آکسفورد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب راهنمای سبک آکسفورد
مطالب این کتاب خوب است. این واقعاً همراه خوبی برای کتابچه راهنمای سبک شیکاگو من است که روش بریتانیایی انجام کارها در ترکیب متن را تشریح می کند. کتاب ساختار معقولی دارد که با این حال در بخش هایی گیج کننده است. فصل 11 (زبان ها) به شیوه ای نسبتاً گیج کننده سازماندهی شده است. زیربخش ها زبان ها یا گروه های زبانی را به ترتیب حروف الفبا، بدون سیستم مشخص فهرست می کنند. به عنوان مثال، هر یک از زبان‌های ژرمنی (انگلیسی، هلندی، آلمانی) و زبان‌های رومی (فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی) به‌طور جداگانه به ترتیب حروف الفبا (هلندی زیر D، آلمانی زیر G، فرانسوی در زیر F و غیره) فهرست شده‌اند. زبان‌های اسکاندیناوی (دانمارکی، نروژی، سوئدی، ایسلندی) با هم گروه‌بندی شده‌اند، و در فهرست زیر فهرست شده‌اند. زبان‌های بالتیک و اسلاو نیز با هم گروه‌بندی شده‌اند. کاتالانی در زیر زبان‌های اسپانیایی و ایبری (S) فهرست شده است، اما بخش مخصوص به خود را زیر زبان C نیز دارد. روسی یک ورودی جداگانه دارد در حالی که سایر زبان‌های اسلاو با هم گروه‌بندی می‌شوند. همچنین، زبانی مانند رومانیایی (20 میلیون گویشور) در دو صفحه مورد بحث قرار می‌گیرد، در حالی که تمام زبان‌های اسلاو (بلروسی، بلغاری، چکی، مقدونی، لهستانی، صربی و کرواتی، اسلواکی، اسلوونیایی، سوربیایی و اوکراینی - با یک جامعه کلی از حدود 120 میلیون سخنران) در مجموع فقط چهار صفحه داده می شود. در مجموع، بخش زبان ها اطلاعات اولیه ای را در مورد الفبای مورد استفاده ارائه می دهد، اما برای بسیاری از زبان ها، اطلاعات مربوط به قراردادهای تایپوگرافی (خطوط، علامت نقل قول، خط تیره و غیره) به شدت از دست رفته است، بنابراین اطلاعات جمع آوری شده نمی تواند به عنوان یک دستورالعمل برای حروفچینی کافی در نظر گرفته شود. یک زبان خارجی. تایپوگرافی کتاب عنصر مهمی است که باید به آن اشاره کرد. نظر شخصی من این است که کتابی که در مورد نوشتن و آهنگسازی است باید خودش به خوبی طراحی شود. قالب مفید است (بهتر از کتابچه راهنمای سبک شیکاگو) و صفحه آرایی کاربردی و ظریف است. با این حال، انتخاب نامناسب ترین حروف، این تصور را از بین می برد: حروف عالی کتاب و روزنامه سوئیفت (طراحی شده توسط جرارد آنگر) با ... Arial! صفحه عنوان، سرفصل‌ها، زیرنویس‌ها و نمونه‌ها همگی با استفاده از کسل‌کننده‌ترین و زشت‌ترین حروف سانسرف که تا به حال طراحی شده‌اند، حروفچینی می‌شوند. Arial فاقد شخصیت و فردیت است، زیرا توسط سازندگان آن (شرکت Monotype) به عنوان جایگزینی برای Helvetica (ساخته شده توسط رقیب Monotype، Linotype) در نظر گرفته شد. آریال برای مطابقت با عرض کاراکتر Helvetica طراحی شده بود، اما ظاهر حروف کمی تغییر یافته بود. نتیجه مجموعه ای از حروف است که در واقع شبیه به تقلید چیز دیگری است. از آنجایی که امروزه Arial تقریباً در تمام رایانه های شخصی گنجانده شده است، نمی توان انتخابی را برای یک تایپ که کمتر اصلی باشد تصور کرد. اما لزوماً فقدان اصالت نیست که آریال را به عنوان یک تایپ فیس مناسب برای این نوع کتاب ها بی اعتبار می کند. Arial به سادگی دارای حروف ضعیف ترسیم شده است، و نوع سیاه (که در صفحه عنوان، عناوین بخش ها و در سرصفحه های در حال اجرا هر صفحه استفاده می شود) به سادگی زشت است. عملا هر نوع حروف گروتسک (سانسریف) دیگری انتخاب بهتری برای این کتاب بود. کمبود تخیل در حروفچینی کتاب به بهترین وجه در صفحه عنوان مشهود است. شروع \"T\" در خط اول به چپ منتقل شده است تا از نظر نوری با خط زیر تراز شود، متن زیر نیست. کلمه \"راهنما\" بیش از حد به سمت راست حرکت می کند، سه خط زیر به تدریج به سمت چپ حرکت می کند. تراز کردن متن به طور منظم کمتر از یک دقیقه وقت کسی را می گرفت. به طور کلی، کتاب تلاشی معتبر است، اما مطابق با استانداردهایی نیست که ممکن است از یک \"کار استاندارد\" از انتشارات دانشگاه آکسفورد انتظار داشته باشید.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The contents of this book is good. It really is a good companion to my Chicago Manual of Style, outlining the British way of doing things in text composition. The book has a reasonable structure which, however, in parts is confusing. Chapter 11 (Languages) is organized in a rather confusing manner. The subsections list languages or language groups alphabetically, without a clear system. For example, each of the Germanic languages (English, Dutch, German) and of the Romance languages (French, Italian, Spanish) is listed separately, in the alphabetical sequence (Dutch under D, German under G, French under F etc.) The Scandinavian languages (Danish, Norwegian, Swedish, Icelandic) are grouped together, though, and listed undr S. Baltic and Slavonic languages are also grouped together. Catalan is listed under Spanish and Iberian languages (S), but has also its own section under C. Russian has a separate entry while all other Slavonic languages are grouped together. Also, a language such as Romanian (20 million speakers) is discussed on two pages while all Slavonic languages (Belorussian, Bulgarian, Czech, Macedonian, Polish, Serbian and Croatian, Slovak, Slovene, Sorbian and Ukrainian -- with a total community of some 120 million speakers) are given only four pages altogether. Altogether, the section on languages provides basic information regarding alphabets used, but for many languages, information on typographic conventions (hyphenation, quotation marks, dashes etc.) is badly missing, so the information gathered cannot be considered sufficient as a guideline for typesetting in a foreign language. The typography of the book is a critical element that must be mentioned. My personal view is that a book about writing and composition should be particularly well-designed itself. The format is handy (better than Chicago Manual of Style) and the page layout is practical and elegant. However, the impression is ruined by the most awkward choice of typefaces: the excellent book and newspaper typeface Swift (designed by Gerard Unger) is paired with... Arial! The title page, the headings, the captions and the examples are all typeset using on of the the dullest, ugliest sanserif typefaces ever designed. Arial lacks character and individuality, as it was conceived by its makers (the Monotype company) as a substitute for Helvetica (made by Monotype's competitor, Linotype). Arial was drawn to match Helvetica's character width but to have slightly altered letter appearance. The result is a set of letterforms that, indeed, look like imitation of something else. Since nowadays, Arial is included on practically all personal computers, one cannot imagine a choice for a typeface that would be less original. But it's not necessarily the lack of originality that disqualitfies Arial as a typeface suitable for this sort of book. Arial simply has poorly drawn letterforms, and the Black variant (used on the title page, section titles and in the running headers of each page) is simply ugly. Practically any other grotesque (sanserif) typeface would have been a better choice for this book. The lack of imagination in the typesetting of the book is best evident on the title page. The starting "T" in the first line has been shifted left to optically align with the line below, the text below has not. The word "Guide" drifts too far to the right, the three lines below drift progressively to the left. Aligning the text neatly would have taken less than a minute of someone's time. Overall, the book is a credible effort but not up to the standards that you might expect from a "standard work" from Oxford University Press.
