دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1 نویسندگان: Jeffrey M. Berry, Sarah Sobieraj سری: ISBN (شابک) : 0199928975, 9780199928972 ناشر: Oxford University Press سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 286 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب صنعت خشم: رسانه نظر سیاسی و تحریک جدید: مرجع آماده سازی آزمون سالنامه ها کتاب های سالنامه اطلس نقشه ها کاتالوگ ها فهرست راهنماهای مصرف کننده واژه نامه ها اصطلاحنامه ها دانشنامه ها موضوع انگلیسی به عنوان زبان دوم آداب مطالعه خارجی تبارشناسی نقل قول ها بقا آمادگی اضطراری کلمات دستور زبان علوم عمومی نویسندگی علوم اجتماعی تحقیقات علوم اجتماعی علوم اجتماعی انتشارات ارتباطی حقوق مدنی روابط بین الملل تاریخچه ایدئولوژی ها Pu
در صورت تبدیل فایل کتاب The Outrage Industry: Political Opinion Media and the New Incivility به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب صنعت خشم: رسانه نظر سیاسی و تحریک جدید نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در اوایل سال 2012، راش لیمبو مجری محافظه کار رادیویی ادعا کرد
که ساندرا فلوک، دانشجوی حقوق دانشگاه جورج تاون که از پوشش بیمه
ای داروهای ضد بارداری حمایت می کرد، «می خواهد برای داشتن رابطه
جنسی پولی دریافت کند». اغلب در شرایط خام، در حالی که واکنش
قدرتمندی به رهبری سازمان هایی مانند سازمان ملی زنان افزایش
یافت. اما شاید آنچه در مورد این حادثه قابل توجه بود غیرعادی
نبودن آن بود. از حملات زهرآمیز لیمبو به فلوک گرفته تا پیشنهاد
مایک مالوی مجری رادیوی لیبرال مبنی بر اینکه بیل اوریلی «یک ظرف
زهر بنوشد... و تا سر حد خفه بمیرد»، گفتمان بیش از حد در
رسانههای افکار سیاسی امروزی فراگیر است. br>
هرکسی که تعداد فزایندهای از نمایشهای سیاسی تحریکآمیز را در
تلویزیون و رادیو مشاهده میکند، ممکن است به این نتیجه برسد که
شور و شعف سیاسی در امواج رادیویی توسط سیستم سیاسی فزاینده
حزبگرایانه آمریکا تقویت میشود. اما در صنعت خشم جفری
ام. بری و سارا سوبیراج نشان میدهند که چگونه گسترش خشم - سبک
تفسیری تحریکآمیز و هذلآمیز ارائهشده توسط میزبانانی مانند اد
شولتز، بیل اوریلی و شان هانیتی- میگوید. بیشتر در مورد تغییرات
نظارتی، تکنولوژیکی و فرهنگی، تا در مورد تمایلات سیاسی ما.
بری و سوبیراج با مکانیزمهای لفاظی خشمآمیز مقابله میکنند و
اشکال مختلف آن مانند تمسخر، نمایش عاطفی، ایجاد ترس، چاپلوسی
مخاطب و تئوریهای توطئه را بررسی میکنند. آنها سپس تأثیر
لفاظیهای خشمآمیز را بررسی میکنند - که به همکاری و نام تجاری
همکاری و سازش به عنوان یک چشمانداز سیاسی معاصر که دارای
رأیگیری مکرر مستقیم در کنگره است، انگ میزند. تاکتیکهای
خشمگین همچنین رشد حزب چای را تسهیل کرده است، جنبشی که برای
محافظهکاران مسنتر و سفیدپوست جذاب است و جمهوریخواهان را از
میانهروهای مهم جمعیتی که باید به نفع آنها باشد دورتر کرده است.
در نهایت، صنعت خشم بررسی میکند که چگونه این نمایشها
زندگی سیاسی ما را تلخ میکند و نگرانیها را در مورد گفتگوهای
سیاسی و همکاری در جوامع خود تشدید میکند. این کتاب با اقتباس از
یک پایگاه غنی از شواهد، همه ما را مجبور میکند تا پیامدهای منفی
ناشی از رسانههای سیاسی بیش از حد حزبی ما را در نظر بگیریم.
In early 2012, conservative radio host Rush Limbaugh claimed
that Sandra Fluke, a Georgetown University law student who
advocated for insurance coverage of contraceptives, "wants to
be paid to have sex." Over the next few days, Limbaugh attacked
Fluke personally, often in crude terms, while a powerful
backlash grew, led by organizations such as the National
Organization for Women. But perhaps what was most notable about
the incident was that it wasn't unusual. From Limbaugh's
venomous attacks on Fluke to liberal radio host Mike Malloy's
suggestion that Bill O'Reilly "drink a vat of poison... and
choke to death," over-the-top discourse in today's political
opinion media is pervasive.
Anyone who observes the skyrocketing number of incendiary
political opinion shows on television and radio might conclude
that political vitriol on the airwaves is fueled by the
increasingly partisan American political system. But in The
Outrage Industry Jeffrey M. Berry and Sarah Sobieraj show
how the proliferation of outrage-the provocative, hyperbolic
style of commentary delivered by hosts like Ed Schultz, Bill
O'Reilly, and Sean Hannity- says more about regulatory,
technological, and cultural changes, than it does about our
political inclinations.
Berry and Sobieraj tackle the mechanics of outrage rhetoric,
exploring its various forms such as mockery, emotional display,
fear mongering, audience flattery, and conspiracy theories.
They then investigate the impact of outrage rhetoric-which
stigmatizes cooperation and brands collaboration and compromise
as weak-on a contemporary political landscape that features
frequent straight-party voting in Congress. Outrage tactics
have also facilitated the growth of the Tea Party, a movement
which appeals to older, white conservatives and has dragged the
GOP farther away from the demographically significant moderates
whose favor it should be courting. Finally, The Outrage
Industry examines how these shows sour our own political
lives, exacerbating anxieties about political talk and
collaboration in our own communities. Drawing from a rich base
of evidence, this book forces all of us to consider the
negative consequences that flow from our increasingly
hyper-partisan political media.
Content: Outrage --
Mapping outrage in blogs, talk radio, and cable news --
The perfect storm --
It\'s a business --
Political anxiety and outrage fandom --
Mobilizing outrage --
Continuity, change, synergy --
The future of outrage.