The Ottoman Scramble for Africa: Empire and Diplomacy in the Sahara and the Hijaz

تلاش عثمانی برای آفریقا اولین کتابی است که داستان تلاش های توسعه طلبانه امپراتوری عثمانی در دوران امپریالیسم بالا را بیان می کند. به دنبال نمایندگان کلیدی سلطان در سفرهایشان به اروپا، آفریقا و عربستان در پایان قرن نوزدهم، خواننده را از استانبول به برلین، از بنغازی تا حوضه دریاچه چاد به حجاز و سپس به استانبول می برد. این مرکز توجه را به استراتژی های توسعه طلبانه امپراتوری عثمانی در آفریقا و مرزهای آفریقایی و عربی آسیب پذیرتر آن معطوف می کند.

مصطفی میناوی با تکیه بر شواهد بایگانی سابق عثمانی به بررسی چگونگی مشارکت عثمانی در کنفرانس برلین و مشارکت آن می پردازد. در یک رقابت تهاجمی برای تصاحب دارایی‌های استعماری در آفریقا، بخشی از خودسازی این امپراتوری زمانی قدرتمند جهانی بود. با این کار، مینوی پارامترهای عاملیت را در استعمار اواخر قرن نوزدهم بازتعریف می‌کند تا امپراتوری عثمانی را نیز در بر گیرد و چارچوب معمولی استعمارگر اروپایی و غیراروپایی مستعمره‌شده را روی سر خود تغییر می‌دهد. مهم‌تر از همه، مینوی با ارائه روایتی متضاد به «مرد بیمار اروپا»، تجدیدنظر بنیادی در تاریخ خاورمیانه قرن نوزدهم ارائه می‌کند، و این ایده را به چالش می‌کشد که عثمانی‌ها ناظران منفعل مذاکرات قدرت‌های بزرگ اروپایی بر سر راه‌حل‌هایی برای این موضوع بودند. به اصطلاح مسئله شرقی.

The Ottoman Scramble for Africa is the first book to tell the story of the Ottoman Empire's expansionist efforts during the age of high imperialism. Following key representatives of the sultan on their travels across Europe, Africa, and Arabia at the close of the nineteenth century, it takes the reader from Istanbul to Berlin, from Benghazi to Lake Chad Basin to the Hijaz, and then back to Istanbul. It turns the spotlight on the Ottoman Empire's expansionist strategies in Africa and its increasingly vulnerable African and Arabian frontiers.

Drawing on previously untapped Ottoman archival evidence, Mostafa Minawi examines how the Ottoman participation in the Conference of Berlin and involvement in an aggressive competition for colonial possessions in Africa were part of a self-reimagining of this once powerful global empire. In so doing, Minawi redefines the parameters of agency in late-nineteenth-century colonialism to include the Ottoman Empire and turns the typical framework of a European colonizer and a non-European colonized on its head. Most importantly, Minawi offers a radical revision of nineteenth-century Middle East history by providing a counternarrative to the "Sick Man of Europe" trope, challenging the idea that the Ottomans were passive observers of the great European powers' negotiations over solutions to the so-called Eastern Question.