The Origins of Jewish Secularization in Eighteenth-Century Europe

در طول قرن هجدهم، تمایز شدیدتری بین یهودیان نظم قدیم و کسانی که خودآگاه از دنیای جدید بودند پدیدار شد. از آنجایی که آرمان های رهایی با پایبندی به سنت در تضاد بود، با ظهور گزینه های ملی، قومی، فرهنگی و سایر گزینه ها و آغاز جستجوی طولانی و مداری برای هویت، دیگر مشخص نبود که تعریف یهودیت بر اساس باورها و اعمال پیرامون باشد. مطالعه تورات.

در ریشه های سکولاریزاسیون یهودیان در اروپای قرن هجدهم اشموئل فاینر این تکامل را با گوش دادن به صدای کسانی که در این فرآیند مشارکت داشتند بازسازی می کند. رمزگشایی رمزها و معانی فرهنگی آن. از یک سو، اکثریت عظیم یهودیان ناظر همچنان اقتدار تلمود و رهبری خاخام ها را می پذیرفتند. از سوی دیگر، اقلیتی آشکارتر از «اپیکوریان» و «آزاد اندیشان» وجود داشت. با تغییر زمینه، هر فردی بر اساس جایگاهش در مسیر بین ایمان و بدعت، بین دینداری و دینداری مشخص شد. سهل‌انگاری یا بی‌تفاوتی.

فینر بر اساس روشنگری یهودی برنده جایزه‌اش، داستان منتقدان دین، عمدتاً یهودیان اشکنازی را باز می‌کند که در روشنفکران سکولار مشارکت فعال نداشتند. احیای معروف به حسکاله. در شورش آشکار یا پنهان، رعایای فاینر عمدتاً در شهرهای اروپای غربی و مرکزی - آلتونا- هامبورگ، آمستردام، لندن، برلین، برسلاو و پراگ زندگی می کردند. آنها به عنوان یهودیان "مد" شرکت کردند و عادات و لباس های جامعه غیریهودی اطراف را اتخاذ کردند. تعدادی نیز جهان بینی دئیستی اروپای روشنگری را پذیرفتند و ایمان به وحی، اعتبار کتاب مقدس و الزام به رعایت احکام را رد کردند.

نگاه کردن به کنیسه، مشاهده افراد در قهوه خانه یا قدم زدن در بلوارها، و با نگاهی به اتاق خواب، فاینر منتقدان فراموش شده مذهب را هم از حواشی و هم از مرکز گفتمان یهود بازیابی می کند. او اثری پیشگام در مورد منشأ یکی از مهم ترین دگرگونی های تاریخ مدرن یهودی است.

Throughout the eighteenth century, an ever-sharper distinction emerged between Jews of the old order and those who were self-consciously of a new world. As aspirations for liberation clashed with adherence to tradition, as national, ethnic, cultural, and other alternatives emerged and a long, circuitous search for identity began, it was no longer evident that the definition of Jewishness would be based on the beliefs and practices surrounding the study of the Torah.

In The Origins of Jewish Secularization in Eighteenth-Century Europe Shmuel Feiner reconstructs this evolution by listening to the voices of those who participated in the process and by deciphering its cultural codes and meanings. On the one hand, a great majority of observant Jews still accepted the authority of the Talmud and the leadership of the rabbis; on the other, there was a gradually more conspicuous minority of "Epicureans" and "freethinkers." As the ground shifted, each individual was marked according to his or her place on the path between faith and heresy, between devoutness and permissiveness or indifference.

Building on his award-winning Jewish Enlightenment, Feiner unfolds the story of critics of religion, mostly Ashkenazic Jews, who did not take active part in the secular intellectual revival known as the Haskalah. In open or concealed rebellion, Feiner's subjects lived primarily in the cities of western and central Europe—Altona-Hamburg, Amsterdam, London, Berlin, Breslau, and Prague. They participated as "fashionable" Jews adopting the habits and clothing of the surrounding Gentile society. Several also adopted the deist worldview of Enlightenment Europe, rejecting faith in revelation, the authority of Scripture, and the obligation to observe the commandments.

Peering into the synagogue, observing individuals in the coffeehouse or strolling the boulevards, and peeking into the bedroom, Feiner recovers forgotten critics of religion from both the margins and the center of Jewish discourse. His is a pioneering work on the origins of one of the most significant transformations of modern Jewish history.