The Organizational Hologram: The Effective Management of Organizational Change

پیش از این، حکمت مرسوم در مورد سازمان‌ها این بود: "اگر خراب نیست، پس آن را تعمیر نکنید". تغییر از وضعیت واکنش به وضعیتی که تغییر را در بر می گیرد. خرد غالب در حال تغییر است زیرا بسیاری از سازمان های ما اکنون در وضعیت بحرانی قرار دارند یا به زودی خواهند بود. هر روز در مورد ورشکستگی یک شرکت قدیمی مغرور، تولیدکنندگانی که برای بقای خود باید هزینه ها و تعدیل نیرو را کاهش دهند، و شکست در سازمان های دولتی ما می خوانیم. نفر بعدی کیست؟ بسیاری از سازمان ها در حال شکست هستند اما برخی دیگر به خوبی کار می کنند. همه تعجب می کنند که آیا ممکن است اتفاق وحشتناکی برای سازمان آنها بیفتد. بنابراین، پیش‌بینی و مدیریت فعالانه تغییر به‌جای نشستن منفعلانه تا زمان وقوع برخی بحران‌ها، عاقلانه به نظر می‌رسد. همه ما می دانیم که هر سازمانی را می توان بهبود بخشید. همیشه بین برخی از وضعیت مطلوب و واقعیت فعلی ما فاصله وجود خواهد داشت. همیشه بین مردم در مورد اینکه چه چیزی مطلوب است و چه چیزی نیست اختلاف وجود خواهد داشت. هر تغییری به این شکاف ها انرژی می دهد. از آنجایی که تغییرات زیادی در حال وقوع است، جای تعجب نیست که فریادهای مداوم برای تغییرات سازمانی وجود داشته باشد. این شکاف ها و تفاوت ها منشأ مشکلات هستند. هنگامی که یک مشکل شناخته شد و با آن موافقت شد، تلاش می شود تا راه حلی برای آن ایجاد شود. هر راه حلی پیامدهای مورد نظر و ناخواسته خود را دارد.

Previously, the conventional wisdom about organizations was "If it's not broken, then don't fix it. " Today, the new dictum seems to be "If it works, make it work better. " There is a shift from a posture of reaction to one that embraces change. The prevailing wisdom is changing because many of our organizations are now or will soon be in a state of crisis. Every day we read about a proud old firm going bankrupt, manufacturers who must cut costs and retrench in order to survive, and failures in our governmental agencies. Who's next? Many organizations are failing but others are doing well. All wonder if something terrible could happen to their organization. Thus, it seems prudent to anticipate and proactively manage change rather than to passively sit by until some crisis strikes. All of us know that any organization can be improved. There will always be a gap between some desired state and our current reality. There will always be differences among people about what is desirable and what is not. Every change energizes these gaps. Because there are so many changes taking place, it is no wonder that there is continuous clamor for organizational change. These gaps and differences are the source of problems. Once a problem is recognized and agreed to, efforts are made to generate a solution to it. Every solution has both its intended and unintended consequences.