The One and the Many: Contemporary Collaborative Art in a Global Context

شیوه های هنری مشترک و جمعی در پانزده سال گذشته در سراسر جهان گسترش یافته است. در The One and the Many، Grant H. Kester مروری بر پیوستار گسترده‌تر هنر مشارکتی ارائه می‌کند، از آثار هنرمندان و گروه‌هایی که به طور گسترده در دنیای هنر اصلی تجلیل می‌شوند، مانند توماس هیرشهورن، Superflex، Francis Alÿs، و Santiago Sierra، به پروژه‌های گروه‌هایی که کمتر تبلیغاتی دارند، مانند Park Fiction در هامبورگ، Networking and Initiatives for Culture and the Arts در میانمار، Ala Plastica در آرژانتین، Huit Facettes در سنگال، و Dialogue در مرکز هندوستان کار این گروه ها اغلب با فعالیت های سازمان های غیردولتی، فعالان و برنامه ریزان شهری همپوشانی دارد. کستر استدلال می‌کند که این موازی‌ها نشانه گذار مهمی در هنر معاصر هستند، زیرا مفاهیم متعارف استقلال زیبایی‌شناختی در حال بازتعریف و مذاکره مجدد هستند. او تغییر از مفهوم هنر را به عنوان چیزی که از قبل توسط هنرمند پیش بینی شده و در برابر بیننده قرار داده است، به مفهوم هنر به عنوان فرآیندی از کار خلاق متقابل توصیف می کند. The One and the Many چارچوبی انتقادی ارائه می دهد که به اشکال جدید عاملیت و هویت بسیج شده توسط فرآیند تولید مشارکتی می پردازد.

Collaborative and collective art practices have proliferated around the world over the past fifteen years. In The One and the Many, Grant H. Kester provides an overview of the broader continuum of collaborative art, ranging from the work of artists and groups widely celebrated in the mainstream art world, such as Thomas Hirschhorn, Superflex, Francis Alÿs, and Santiago Sierra, to the less-publicized projects of groups, such as Park Fiction in Hamburg, Networking and Initiatives for Culture and the Arts in Myanmar, Ala Plastica in Argentina, Huit Facettes in Senegal, and Dialogue in central India. The work of these groups often overlaps with the activities of NGOs, activists, and urban planners. Kester argues that these parallels are symptomatic of an important transition in contemporary art practice, as conventional notions of aesthetic autonomy are being redefined and renegotiated. He describes a shift from a concept of art as something envisioned beforehand by the artist and placed before the viewer, to the concept of art as a process of reciprocal creative labor. The One and the Many presents a critical framework that addresses the new forms of agency and identity mobilized by the process of collaborative production.