The Observer's Guide to Planetary Motion: Explaining the Cycles of the Night Sky

با چشم غیرمسلح، بارزترین ویژگی تعیین کننده سیارات حرکت آنها در آسمان شب است. این حرکت بود که به تمدن های باستانی اجازه داد تا آنها را از ستاره های ثابت متمایز کنند. «راهنمای رصدگر برای حرکت سیاره‌ای» هر سیاره و قمرهای آن (اگر آنها را داشته باشد) به نوبه خود می‌گیرد و توضیح می‌دهد که چگونه هندسه منظومه شمسی باعث ایجاد حرکات مشاهده‌شده آن می‌شود.

اگرچه حرکات سیاره‌ها سیارات را می‌توان به‌عنوان مدارهای ساده بیضی‌شکل به دور خورشید توصیف کرد، ما باید آنها را از نقطه‌نظر خاصی رصد کنیم: زمین، که هر سال بر محور خود می‌چرخد و هر سال به دور خورشید می‌چرخد. حرکات سیارات مشاهده شده نسبت به این رصدخانه در حال چرخش الگوهای پیچیده تری به خود می گیرد. به طور متناوب، اجرام برای چند هفته یا چند ماه در آسمان شب برجسته می شوند، در حالی که در زمان های دیگر آنقدر از خورشید نزدیک می شوند که قابل رصد نیستند. "راهنمای رصدگر برای حرکت سیاره ای" جداول دقیقی از بهترین زمان برای رصد هر سیاره به همراه سایر رویدادهای قابل توجه در مدار آنها ارائه می دهد و به اخترشناسان آماتور کمک می کند تا زمان و چه چیزی را رصد کنند. به طور منحصر به فرد هر یک از فصل ها شامل متن توضیحی گسترده ای است که رویدادهای فهرست شده را با هندسه فیزیکی منظومه شمسی مرتبط می کند.

در طول مسیر، به سؤالات بسیاری پاسخ داده می شود: چرا مریخ بیش از دو سال بین ظهورها فاصله دارد ( زمانی که از زمین قابل مشاهده است) در آسمان شب، در حالی که اورانوس و نپتون تقریباً دقیقاً یک سال طول می کشد؟ چرا وقتی سیارات در ماه های زمستان قابل مشاهده هستند، در آسمان شب بالاتر ظاهر می شوند؟ چرا حلقه های زحل هر 15 سال یکبار باز و بسته می شوند؟ این کتاب رویدادهای نجومی ظاهراً متفاوت را در یک ساختار سه بعدی قابل درک قرار می دهد، و این امکان را فراهم می کند که درک کنیم، برای مثال، مظاهر بسیار خوبی از مریخ تقریباً هر 15 سال یکبار اتفاق می افتد و آنهایی که در سال های 2018 و 2035 هستند تقریباً به همان خوبی خواهند بود که در 2003.

رویدادها برای دوره زمانی 2010-2030 فهرست شده‌اند و در مورد رویدادهای نادرتر (مانند کسوف و ظهور مریخ) دوره‌های زمانی طولانی‌تری نیز پوشش داده شده است. یک فصل پایانی کوتاه، ظاهر فصلی اجرام اعماق آسمان را توصیف می‌کند که یک چرخه سالانه را در نتیجه حرکت مداری زمین به دور خورشید دنبال می‌کنند.

To the naked eye, the most evident defining feature of the planets is their motion across the night sky. It was this motion that allowed ancient civilizations to single them out as different from fixed stars. “The Observer’s Guide to Planetary Motion” takes each planet and its moons (if it has them) in turn and describes how the geometry of the Solar System gives rise to its observed motions.

Although the motions of the planets may be described as simple elliptical orbits around the Sun, we have to observe them from a particular vantage point: the Earth, which spins daily on its axis and circles around the Sun each year. The motions of the planets as observed relative to this spinning observatory take on more complicated patterns. Periodically, objects become prominent in the night sky for a few weeks or months, while at other times they pass too close to the Sun to be observed. “The Observer’s Guide to Planetary Motion” provides accurate tables of the best time for observing each planet, together with other notable events in their orbits, helping amateur astronomers plan when and what to observe. Uniquely each of the chapters includes extensive explanatory text, relating the events listed to the physical geometry of the Solar System.

Along the way, many questions are answered: Why does Mars take over two years between apparitions (the times when it is visible from Earth) in the night sky, while Uranus and Neptune take almost exactly a year? Why do planets appear higher in the night sky when they’re visible in the winter months? Why do Saturn’s rings appear to open and close every 15 years? This book places seemingly disparate astronomical events into an understandable three-dimensional structure, enabling an appreciation that, for example, very good apparitions of Mars come around roughly every 15 years and that those in 2018 and 2035 will be nearly as good as that seen in 2003.

Events are listed for the time period 2010-2030 and in the case of rarer events (such as eclipses and apparitions of Mars) even longer time periods are covered. A short closing chapter describes the seasonal appearance of deep sky objects, which follow an annual cycle as a result of Earth’s orbital motion around the Sun.