The New Theory of Reference: Kripke, Marcus, and Its Origins

در 20، 22، و 29 ژانویه 1970، سائول کریپکه سه سخنرانی در دانشگاه پرینستون ایراد کرد. آنها چیزی شبیه به حس را ایجاد کردند. او در سخنرانی‌ها، در میان چیزهای دیگر، استدلال کرد که بسیاری از نام‌ها در زبان معمولی به‌جای توصیفات مرتبط، مستقیماً به اشیا اشاره می‌کنند. زنجیره های علی از کاربر زبان به کاربر زبان مکانیسم مهمی برای حفظ مرجع هستند. این که حقایق پیشینی ضروری و احتمالی وجود داشته است. که روابط هویتی بین تعیین کننده های سفت و سخت ضروری بود. و به طور آزمایشی تر استدلال کرد که نظریه های هویت ماتریالیستی در فلسفه ذهن مشکوک هستند. آمیخته با این مقدار قابل توجهی از مواد در شرایط نوع طبیعی و ذات گرایی بود. در نتیجه این سخنرانی ها و مقاله مربوط به آن در سال 1971، "هویت و ضرورت" (Kripke [1971])، صحبت از نشانه های سفت و سخت، هسپروس و فسفر، میله های متر، طلا و H 0 و مانند آن به سرعت در محافل فلسفی رایج شد. و هنگامی که سخنرانی ها تحت عنوان نامگذاری و ضرورت در مجموعه معناشناسی زبان طبیعی (Davidson and Harman l [1972]) منتشر شد، آن جلد به بزرگترین فروش در لیست Reidel (بعدها Kluwer) تبدیل شد. مجموعه ای از پایان نامه های پیرامون این ایده که رابطه ای از مرجع مستقیم 2 بین نام ها و مراجع آنها وجود دارد، اکنون اغلب به عنوان "3 نظریه جدید مرجع" نامیده می شود.

On January 20th, 22nd, and 29th, 1970 Saul Kripke delivered three lectures at Princeton University. They produced something of a sensation. In the lectures he argued, amongst other things, that many names in ordinary language referred to objects directly rather than by means of associated descriptions; that causal chains from language user to language user were an important mechanism for preserving reference; that there were necessary a posteriori and contingent a priori truths; that identity relations between rigid designators were necessary; and argued, more tentatively, that materialist identity theories in the philosophy of mind were suspect. Interspersed with this was a consider­ able amount of material on natural kind terms and essentialism. As a result of these lectures and a related 1971 paper, 'Identity and Necessity' (Kripke [1971]), talk of rigid designators, Hesperus and Phosphorus, meter bars, gold and H 0, and suchlike quickly became commonplace in philosophical circles 2 and when the lectures were published under the title Naming and Necessity in the collection The Semantics of Natural Language (Davidson and Harman l [1972]), that volume became the biggest seller in the Reidel (later Kluwer) list. The cluster of theses surrounding the idea that a relation of direct reference 2 exists between names and their referents is now frequently referred to as 'The 3 New Theory of Reference'.