The New Invisible College: Science for Development

قرن بیستم عصر "علم بزرگ" بود. دولت‌های ثروتمند به دلیل رقابت‌های استراتژیک و رقابت شدید اقتصادی، سرمایه‌گذاری زیادی در مؤسسات علمی ملی انجام دادند. تأمین مالی مستقیم برای مؤسساتی مانند بنیاد ملی علوم و پروژه‌های با دید بالا، مانند مسابقه تا ماه، به نوآوری، رشد و اعتبار ملی دامن زد. اما الگوی علمی بزرگ کشورهای فقیرتر را در سرما بیرون گذاشت. امروزه سازمان علم دستخوش تحولی اساسی است. در کالج جدید نامرئی، کارولین واگنر داده‌های کمی و مصاحبه‌های گسترده را برای ترسیم ظهور شبکه‌های علمی جهانی و ردیابی پویایی‌های محرک رشد آنها ترکیب می‌کند. او استدلال می کند که تغییر از علم بزرگ به شبکه های جهانی فرصت های بی سابقه ای را برای کشورهای در حال توسعه ایجاد می کند تا از پتانسیل علم بهره ببرند. به جای هدر دادن منابع در تلاش‌های بیهوده برای تقلید از تأسیسات علمی قرن بیستم، دولت‌های کشورهای در حال توسعه می‌توانند با ایجاد انگیزه‌هایی برای دانشمندان درجه یک برای تمرکز بر تحقیقاتی که به نگرانی‌های آنها می‌پردازد و با یافتن راه‌هایی برای پیوند دانش با حل مشکلات محلی، از شبکه‌ها استفاده کنند. . کالج نامرئی جدید هم یک کتاب راهنما و هم یک کتاب بازی برای سیاستگذارانی که با این وظایف روبرو هستند ارائه می دهد.

The twentieth century was the era of "big science." Driven by strategic rivalries and fierce economic competition, wealthy governments invested heavily in national science establishments. Direct funding for institutions like the National Science Foundation and high-visibility projects, such as the race to the moon, fueled innovation, growth, and national prestige. But the big science model left poorer countries out in the cold. Today the organization of science is undergoing a fundamental transformation. In T he New Invisible College, Caroline Wagner combines quantitative data and extensive interviews to map the emergence of global science networks and trace the dynamics driving their growth. She argues that the shift from big science to global networks creates unprecedented opportunities for developing countries to tap science's potential. Rather than squander resources in vain efforts to mimic the scientific establishments of the twentieth century, developing country governments can leverage networks by creating incentives for top-notch scientists to focus on research that addresses their concerns and by finding ways to tie knowledge to local problem solving. T he New Invisible College offers both a guidebook and a playbook for policymakers confronting these tasks.