The Neurology of the Elderly

روش های سنتی در عمل بالینی نورولوژی حدود 100 سال است که بر تدریس بالینی در این تخصص غالب بوده است. اساساً این روش ها شامل توجه دقیق به جزئیات و ثبت حقایق بالینی است. بنابراین، تاریخچه بالینی باید به ترتیب زمانی، ترجیحاً به زبان خود بیمار، ثبت شود، و سیستم عصبی و پس از آن یک معاینه با ساختار دقیق به گونه‌ای تنظیم شود که امکان مکان‌یابی دقیق ضایعه یا سیستم درگیر را فراهم کند. عصب‌شناسی بالینی که به این روش آموزش داده می‌شود، نسل‌هایی از متخصصان مغز و اعصاب را در سراسر جهان پرورش داده و استانداردهای این تخصص را به سطحی ارتقا داده است که احتمالاً مهارت‌های بالینی در هیچ تخصص دیگری بی‌نظیر است. با افزایش در دسترس بودن و تکیه بر تکنیک‌های تصویربرداری غیرتهاجمی، نیاز به این مهارت‌ها در حوزه‌های وسیعی از تمرینات عصبی کاهش یافته است. اما شاید مهم‌تر از آن، روش‌های بالینی کلاسیک در نورولوژی زمانی توسعه یافتند که جمعیت سالمندان بسیار کوچک‌تر بودند و زمانی که تخصص سالمندی وجود نداشت. در نتیجه، بسیاری از روش‌شناسی در طب سالمندی نامربوط یا غیرقابل اعتماد است، اغلب افراد سالمند در جستجوی بیهوده در کتاب‌های درسی مغز و اعصاب برای کمک در ارزیابی بیمار مسن با تظاهرات غیر معمول (مثلاً اختلال تعادل) هستند. یا دوره های گیج کننده مکرر) برخی از اختلالات عصبی رایج.

Traditional methods in the clinical practice of neurology have dominated clinical teaching in this specialty for about 100 years. Essentially these methods involve meticulous attention to detail and the recording of clinical facts. Thus the clinical history must be recorded chronologically, preferably in the patient's own words, and of the nervous sys­ followed by a carefully structured examination tem set out in such a way as to allow the precise localisation of the lesion or system involved. Clinical neurology taught and practised in this way has bred generations of neurologists throughout the world and raised the standards in the specialty to a level where clinical skills are probably unexcelled in any other specialty. With increasing availability and reliance upon non-invasive imaging techniques, the need for these skills in large areas of neurological practice has diminished. But perhaps more importantly, the classical clinical methods in neurology were developed when the elderly population was much smaller and when the specialty of geriatrics did not exist. As a result, much of the methodology is irrelevant or unreliable in of geriatrics will frequently the elderly population and the student find himself searching in vain in the textbooks of neurology for help in assessing an elderly patient with an atypical presentation (for example disturbance of balance or recurrent confusional episodes) of some common neurological disorder.