The Network Collective: Rise and Fall of a Scientific Paradigm

پارادایم شبکه بر تحقیقات ایمنی شناسی از اوایل دهه 1970 تا اواخر دهه 1980 غالب بود. مبتکر، نیلز جرن، این فرضیه را مطرح کرد که تنوع گسترده آنتی‌بادی‌ها در هر فرد، شبکه‌ای از شناخت متقابل «بی‌معنی» را تشکیل می‌دهد، بنابراین سیستم ایمنی را تنظیم می‌کند. در زمینه مفاهیم نوظهور زیست شناسی سیستم ها مانند سایبرنتیک و اتوپوزیس، «رفتار ویژه» سیستم ایمنی، نسل کامل ایمونولوژیست های جوان را مجذوب خود کرد. اما شیفتگی منجر به اشتباهات تجربی و تفسیر بیش از حد شد و در نهایت سیستم ایمنی بدن را از یک وسیله مبارزه با عفونت صرف به زیرلایه‌ای از شخصیت و فردیت تبدیل کرد. در نتیجه، آنچه که در ابتدا به عنوان یک دیدگاه جدید و هیجان انگیز از سیستم ایمنی ظاهر می شد، اکنون به عنوان یک هجوم علمی در نظر گرفته می شود، و تا حد زیادی رها شده است. هجوم شبکه ای، با توصیف مفاهیم نظری پیشرو در مورد حقیقت یاب در علم آغاز می شود. این با یک گزارش تاریخی از ظهور و سقوط پارادایم شبکه همراه است که با مصاحبه های شخصی با برخی از قهرمانان برجسته تکمیل می شود. نویسنده با مقایسه پارادایم شبکه با سایر مفاهیم ماندگارتر در علوم زیستی، دیدگاهی کلی در مورد اینکه چگونه دانش محکم از روش شناسی علمی مستعد خطا، یعنی با قرار دادن مفاهیم علمی در معرض بررسی واقعیت، به دست می آید، ایجاد می کند.

The network paradigm dominated immunological research from the early 1970s to the late 1980s. The originator, Niels Jerne, hypothesized that the vast diversity of antibodies in each individual forms a network of mutual "idiotypic" recognition, thus regulating the immune system. In context of emerging concepts of systems biology such as cybernetics and autopoesis, the "Eigenbehavior" of the immune system fascinated an entire generation of young immunologists. But fascination led to experimental errors and overinterpretation, eventually magnifying the immune system from a mere infection-fighting device to a substrate of personality and individuality. As a result, what initially appeared as an exciting new perspective of the immune system is now viewed as a scientific vagary, and is largely abandoned.

The author, himself a participant in the network vagary, begins with a description of the leading theoretical concepts on fact finding in science. This is followed by a historical account of the rise and fall of the network paradigm, complemented by personal interviews with some of the prominent protagonists. By comparing the network paradigm to other, more lasting concepts in life science, the author develops a general perspective on how solid knowledge is derived from error-prone scientific methodology, namely by exposure of scientific notions to the scrutiny of reality.