The Nature of Consciousness: Essays on the Unity of Mind and Matter

"من با گوش دادن به روپرت اسپیرا درک عمیق تری نسبت به سایر شخصیت های معنویت مدرن به دست آورده ام. واقعیت به ما پیامی می‌فرستد که به شدت به شنیدن آن نیاز داریم، و در حال حاضر هیچ پیام‌رسانی از اسپیرا و کلمات دگرگون‌کننده در مقالاتش فراتر نمی‌رود.»
—دیپاک چوپرا، نویسنده تو جهان هستی ,راه حل های معنوی وابر مغز

فرهنگ جهانی ما بر این فرض بنا شده است که انفجار بزرگ ماده را به وجود آورده است. که با گذشت زمان به جهانی تبدیل شد، که در آن بدن متولد شد، که در آن مغزی ظاهر شد، که آگاهی در مراحلی متأخر از آن رشد کرد. در نتیجه این «مدل ماده»، اکثر ما معتقدیم که آگاهی یک ویژگی بدن است. ما احساس می کنیم که این «من»، این بدن است که جهان را می شناسد یا از آن آگاه است. ما معتقدیم و احساس می کنیم که شناختی که با آن از تجربه خود آگاه هستیم در محدودیت ها و سرنوشت بدن قرار دارد و در آن سهیم است. این فرض اساسی ذهن و ماده است که تقریباً زیربنای تمام افکار و احساسات ما است و در فعالیت ها و روابط ما بیان می شود.ماهیت آگاهینشان می دهد که مدل ماده از عملکرد خود گذشته است و اکنون در حال نابودی است. همان ارزش هایی که زمانی به دنبال ترویج آن بود.

برای بسیاری از مردم، بحث در مورد واقعیت نهایی جهان یک بحث آکادمیک است و به دور از دغدغه ها و خواسته های زندگی روزمره است. به هر حال، زندگی مستقل از مدل های ما از آن اتفاق می افتد. با این حال،ماهیت آگاهیبه وضوح نشان خواهد داد که پارادایم ماتریالیستی، فلسفه یأس و ناامیدی است و به این ترتیب، علت اصلی ناراحتی در افراد است. این یک فلسفه تضاد و به همین دلیل، علت اصلی خصومت بین خانواده ها، جوامع و ملت ها است. مفاهیم آن به دور از انتزاعی و فلسفی بودن، مستقیماً و نزدیک به هر یک از ما تأثیر می‌گذارد.

کاوش در ماهیت آگاهی این قدرت را دارد که آرامش و شادی را که واقعاً در قلب تجربه نهفته است، آشکار کند. تجربه ما هرگز تغییر نمی کند، اما عنصر دانا در تمام تجربه ها - آگاهی یا آنچه "من" می نامیم - خود هرگز تغییر نمی کند. دانشی که با آن همه تجربیات شناخته می شود، همیشه همان دانستن است. آگاهی به عنوان عنصر مشترک و تغییرناپذیر در تمام تجربه ها، ویژگی های هیچ تجربه خاصی را ندارد: آن واجد شرایط، مشروط یا محدود به تجربه نیست. شناختی که با آن احساس تنهایی یا غم و اندوه شناخته می شود، همان شناختی است که با آن فکر دوست، دیدن غروب یا طعم بستنی شناخته می شود. همانطور که یک صفحه نمایش هرگز توسط اکشن در یک فیلم آشفته نمی شود، آگاهی نیز هرگز توسط تجربه مختل نمی شود. بنابراین ذاتا صلح آمیز است. آرامشی که در ذاتی ماست – در واقع اینمااست – به موقعیت ها یا شرایطی که در آن قرار داریم بستگی ندارد.

در مجموعه ای از مقالاتی که شما را به سمت خود می کشاند تجربه مستقیم خود شما، در کاوش در ماهیت این عنصر معرفتی که هر یک از ما آن را "من" می نامیم، ماهیت آگاهی معتقد است که آگاهی واقعیت اساسی دوگانگی ظاهری ذهن و ماده است. . این نشان می‌دهد که نادیده گرفتن یا نادیده گرفتن این واقعیت، علت اصلی ناراحتی وجودی است که در زندگی بیشتر مردم وجود دارد و برانگیزه آن است، و همچنین درگیری‌های گسترده‌تری که بین جوامع و ملت‌ها وجود دارد. برعکس، این کتاب پیشنهاد می‌کند که شناخت واقعیت بنیادی آگاهی اولین گام در جستجوی خوشبختی پایدار و پایه‌ای برای صلح جهانی است.

“I’ve gained deeper understanding listening to Rupert Spira than I have from any other exponent of modern spirituality. Reality is sending us a message we desperately need to hear, and at this moment no messenger surpasses Spira and the transformative words in his essays.”
—Deepak Chopra, author ofYou Are the Universe,Spiritual Solutions, andSuper Brain

Our world culture is founded on the assumption that the Big Bang gave rise to matter, which in time evolved into the world, into which the body was born, inside which a brain appeared, out of which consciousness at some late stage developed. As a result of this “matter model,” most of us believe that consciousness is a property of the body. We feel that it is “I,” this body, that knows or is aware of the world. We believe and feel that the knowing with which we are aware of our experience is located in and shares the limits and destiny of the body. This is the fundamental presumption of mind and matter that underpins almost all our thoughts and feelings and is expressed in our activities and relationships.The Nature of Consciousnesssuggests that the matter model has outlived its function and is now destroying the very values it once sought to promote.

For many people, the debate as to the ultimate reality of the universe is an academic one, far removed from the concerns and demands of everyday life. After all, life happens independently of our models of it. However,The Nature of Consciousnesswill clearly show that the materialist paradigm is a philosophy of despair and, as such, the root cause of unhappiness in individuals. It is a philosophy of conflict and, as such, the root cause of hostilities between families, communities, and nations. Far from being abstract and philosophical, its implications touch each one of us directly and intimately.

An exploration of the nature of consciousness has the power to reveal the peace and happiness that truly lie at the heart of experience. Our experience never ceases to change, but the knowing element in all experience—consciousness, or what we call “I”—itself never changes. The knowing with which all experience is known is always the same knowing. Being the common, unchanging element in all experience, consciousness does not share the qualities of any particular experience: it is not qualified, conditioned, or limited by experience. The knowing with which a feeling of loneliness or sorrow is known is the same knowing with which the thought of a friend, the sight of a sunset, or the taste of ice cream is known. Just as a screen is never disturbed by the action in a movie, so consciousness is never disturbed by experience; thus it is inherently peaceful. The peace that is inherent in us—indeed thatisus—is not dependent on the situations or conditions we find ourselves in.

In a series of essays that draw you, through your own direct experience, into an exploration of the nature of this knowing element that each of us calls “I,”The Nature of Consciousnessposits that consciousness is the fundamental reality of the apparent duality of mind and matter. It shows that the overlooking or ignoring of this reality is the root cause of the existential unhappiness that pervades and motivates most people’s lives, as well as the wider conflicts that exist between communities and nations. Conversely, the book suggests that the recognition of the fundamental reality of consciousness is the first step in the quest for lasting happiness and the foundation for world peace.