دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Wiseman. Harris
سری: Basic bioethics
ISBN (شابک) : 9780262033923, 0262033925
ناشر: The MIT Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : MOBI (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 831 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب افسانه مغز اخلاقی: محدودیت های تقویت اخلاقی: اخلاق زیستی، مغز، اخلاق
در صورت تبدیل فایل کتاب The Myth of the Moral Brain: The Limits of Moral Enhancement به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب افسانه مغز اخلاقی: محدودیت های تقویت اخلاقی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
استدلالی مبنی بر اینکه عملکرد اخلاقی به طور بی اندازه پیچیده است، با واسطه زیست شناسی اما توسط آن تعیین نمی شود. در طول تاریخ، بشریت به عنوان نیاز به بهبود و مهم ترین نیاز به بهبود اخلاقی دیده شده است. امروزه، در آنچه که آغاز «عصر طلایی علوم اعصاب» نامیده میشود، یافتههای آزمایشگاهی ادعا میکنند که بینشهایی را در مورد اینکه مغز چگونه اخلاق را «انجام میدهد» ارائه میکند، حتی پیشنهاد میکند که میتوان با دستکاری در زیستشناسی افراد را اخلاقتر کرد. آیا «تقویت زیستی اخلاقی» - با استفاده از ابزارهای تکنولوژیکی یا دارویی برای تقویت اخلاقی مطلوب و حذف مشکلات اخلاقی - می تواند یک انسانیت اخلاقی بهبود یافته را به ارمغان بیاورد؟ در اسطوره مغز اخلاقی، هریس وایزمن استدلال میکند که عملکرد اخلاقی بسیار پیچیده است، با واسطه زیستشناسی، اما توسط آن تعیین نمیشود. اخلاق را نمی توان مهندسی کرد. چیزی به نام "مغز اخلاقی" وجود ندارد. وایزمن رویکردی بین رشتهای متمایز دارد و از بینشهایی از فلسفه، زیستشناسی، الهیات و روانشناسی بالینی استفاده میکند. او عقل های فلسفی را برای ارتقای اخلاقی و واقعیت های عملی که با آنها مواجه می شوند، در نظر می گیرد. کار تجربی اخیر، از جمله مطالعات اثرات شناختی و رفتاری اکسی توسین، سروتونین، و دوپامین. و تربیت اخلاقی سنتی، به ویژه تأثیر اندیشه، اعتقاد و عمل دینی. وایزمن با این استدلال که اخلاق شامل بسیاری از عناصر متقابل است، یک رویکرد زیستی-روانی-اجتماعی یکپارچه را برای در نظر گرفتن ارتقای اخلاقی پیشنهاد می کند. چنین رویکردی نشان میدهد که عوامل اجتماعی و محیطی به دلیل تعداد زیادشان، در شکلدهی عملکرد اخلاقی مهمتر از عوامل عصبی زیستشناختی هستند که با آنها در هم تنیده شدهاند.
An argument that moral functioning is immeasurably complex, mediated by biology but not determined by it. Throughout history, humanity has been seen as being in need of improvement, most pressingly in need of moral improvement. Today, in what has been called the beginnings of “the golden age of neuroscience,” laboratory findings claim to offer insights into how the brain “does” morality, even suggesting that it is possible to make people more moral by manipulating their biology. Can “moral bioenhancement”—using technological or pharmaceutical means to boost the morally desirable and remove the morally problematic—bring about a morally improved humanity? In The Myth of the Moral Brain, Harris Wiseman argues that moral functioning is immeasurably complex, mediated by biology but not determined by it. Morality cannot be engineered; there is no such thing as a “moral brain.” Wiseman takes a distinctively interdisciplinary approach, drawing on insights from philosophy, biology, theology, and clinical psychology. He considers philosophical rationales for moral enhancement, and the practical realities they come up against; recent empirical work, including studies of the cognitive and behavioral effects of oxytocin, serotonin, and dopamine; and traditional moral education, in particular the influence of religious thought, belief, and practice. Arguing that morality involves many interacting elements, Wiseman proposes an integrated bio-psycho-social approach to the consideration of moral enhancement. Such an approach would show that, by virtue of their sheer numbers, social and environmental factors are more important in shaping moral functioning than the neurobiological factors with which they are interwoven.