دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Michael Davis
سری:
ISBN (شابک) : 9780812251715, 2019019318
ناشر: University of Pennsylvania Press
سال نشر: 2019
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 476 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Music of Reason: Rousseau, Nietzsche, Plato به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب موسیقی عقل: روسو، نیچه، افلاطون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سالهای اخیر، حوزه روانشناسی شناختی شروع به کشف ریشههای تفکر عقلانی در الهام، بینش یا غریزه خردگرایانه کرده است - نوعی قوز پیشگفتهانگیز که به جلو میپرد و تفکر عقلانی را قبل از اینکه انسان استدلالی حتی از آن آگاه شود، هدایت میکند. مایکل دیویس در «موسیقی عقل» نشان میدهد که این کیفیت «موسیقی» تفکر چیزی است که فیلسوفان برجسته مدتهاست از آن آگاه بودهاند و با ژرفا و ظرافت فراوان آن را بررسی کردهاند. دیویس با تمرکز بر کار سه متفکر که به طور سنتی از شاعران ترین فیلسوفان به شمار می رفتند – روسو، نیچه و افلاطون – راه های پیچیده و عمیقی را آشکار می کند که هر یک از آنها به اعماق پایه های «مقبل عقلانی» عقل دست یافتند. دیویس ابتدا مقاله روسو درباره ریشه زبانها: جایی که چیزی درباره ملودی و تقلید موسیقی گفته می شود و تولد تراژدی از روح موسیقی نیچه را بررسی می کند تا نشان دهد که آشکار کردن حقیقت یا دستیابی به روشنگری فردی به تکنیک های شاعرانه مانند کنایه نیاز دارد. ، غیرمستقیم و ابهام. این که فیلسوفان چگونه چیزها را می گویند به اندازه آنچه آنها می گویند شایسته توجه ماست. دیویس با عطف به هیپیاس کوچک افلاطون، سپس رابطه بین حقیقت گفتن و دروغ را مورد بازنگری قرار می دهد و گفت و گوی افلاطونی را ترکیبی هنرمندانه از موسیقی و عقل می یابد. «نزاع کهن بین فلسفه و شعر» که افلاطون نزدیک به هسته این تفکر قرار داد، حاکی از تنش بین امر عقلانی (علمی) و امر غیرعقلانی (شاعرانه)، یا بین حقیقت و زیبایی است - یکی روشن و معین، دیگری. کنایه ای و موسیقایی. با تأمل در زبان در روسو، دیونوسیایی در نیچه، و بازیگوشی در افلاطون، موسیقی عقل به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه آنچه در ابتدا ممکن است به عنوان غیرمنطقی و بسیار متضاد با عقل درک کنیم، در واقع سازنده آن است.
In recent years, the field of cognitive psychology has begun to explore the rootedness of rational thinking in subrational inspiration, insight, or instinct—a kind of prediscursive hunch that leaps ahead and guides rational thought before the reasoning human being is even aware of it. In The Music of Reason, Michael Davis shows that this "musical" quality of thinking is something that leading philosophers have long been aware of and explored with great depth and subtlety. Focusing on the work of three thinkers traditionally viewed as among the most poetic of philosophers—Rousseau, Nietzsche, and Plato—Davis reveals the complex and profound ways in which they each plumbed the depths of reason's "prerational" foundations. Davis first examines Rousseau's Essay on the Origins of Languages: Where Something Is Said About Melody and Musical Imitation and Nietzsche's The Birth of Tragedy Out of the Spirit of Music to demonstrate that revealing the truth, or achieving individual enlightenment, requires poetic techniques such as irony, indirection, and ambiguity. How philosophers say things is as worthy of our attention as what they say. Turning to Plato's Lesser Hippias, Davis then reconsiders the relation between truth-telling and lying, finding the Platonic dialogue to be an artful synthesis of music and reason. The "ancient quarrel between philosophy and poetry" that Plato placed near the core of this thinking suggests a tension between the rational (scientific) and the nonrational (poetic), or between the true and the beautiful—the one clear and definite, the other allusive and musical. Contemplating language in Rousseau, the Dionysian in Nietzsche, and playfulness in Plato, The Music of Reason explores how what we might initially perceive as irrational and so antithetical to reason is, in fact, constitutive of it.