دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Gang Yue
سری: Post-Contemporary Interventions
ISBN (شابک) : 0822323419, 9780822323419
ناشر: Duke University Press
سال نشر: 1999
تعداد صفحات: 459
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 28 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Mouth that Begs: Hunger, Cannibalism, and the Politics of Eating in Modern China به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دهانی که التماس می کند: گرسنگی، آدمخواری، و سیاست غذا خوردن در چین مدرن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ایدئوگرام چینی چی از نظر معنایی بسیار غنی تر از فعل انگلیسی معادل «غذا کردن» است. چی را می توان به عنوان "دهانی که برای غذا و کلمات التماس می کند" نیز خوانده شود. مفهومی که در واقعیت سیاسی قرن بیستم چین یعنی انقلاب و کشتار آشکار میشود، چی روایتی از میل را پیشنهاد میکند که از کمبود به سیری و دوباره برمیگردد. در چین اقدامات اساسی مانند خوردن یا امتناع از خوردن می تواند وزن نمادین زیادی داشته باشد. این کتاب به بررسی تجربه سیاسی قرن بیستم چین می پردازد که در ادبیات از طریق گرسنگی، پختن غذا، غذا خوردن و آدم خواری نشان داده شده است. در هسته استدلال گانگ یو این پیشفرض نهفته است که گفتمانی پیرامون جهانیترین اعمال انسانی - خوردن - از نظر فرهنگی خاص است. بحث یوئه با نگاهی کوتاه به نگارش غذای چینی باستان آغاز میشود و سپس به دغدغه اصلی آن میپردازد: کاوش و تحلیل متنی مضامین غذا خوردن در ادبیات مدرن چینی از دوره چهارم ماه مه تا دوران پس از تیانآنمن. دامنه تاریخی گسترده این جلد نشان میدهد که استعارههای مرتبط با خوردن تا چه حد میتوانند کاربرد گستردهای داشته باشند. به عنوان مثال، یوئه نشان می دهد که چگونه آدمخواری نماد چین قدیم تحت استعمار اروپاست در نوشته لو ژون. با این حال، در رمان سال 1992 مو یان، آدمخواری به نماد مصرفگرایی افراطی تبدیل میشود. یو نویسندگان دیگری مانند شن کونگ ون، وانگ رووانگ، لو ونفو، ژانگ زیانلیانگ، آه چنگ، ژنگ یی و لیو ژنیون را نیز در نظر می گیرد. بخش ویژهای که به نویسندگان زن اختصاص دارد شامل یک فصل در مورد شیائو هونگ، وانگ آنی، و لی آنگ و فصلی دیگر در مورد نویسندگان زن چینی-آمریکایی جید اسنو ونگ، ماکسین هونگ کینگستون و امی تان است. نویسنده در سرتاسر آثار این نویسندگان را با ادبیات مشابه غربی مقایسه و مقایسه میکند و نشانهشناسی شخصی و سیاسی غذا خوردن را میبافد. دهانی که التماس میکند گناهشناسان، منتقدان ادبی، انسانشناسان، پژوهشگران مطالعات فرهنگی و هر کسی که در مورد نشانهشناسی غذا کنجکاو است، علاقهمند خواهد بود.
The Chinese ideogram chi is far richer in connotation than the equivalent English verb “to eat.” Chi can also be read as “the mouth that begs for food and words.” A concept manifest in the twentieth-century Chinese political reality of revolution and massacre, chi suggests a narrative of desire that moves from lack to satiation and back again. In China such fundamental acts as eating or refusing to eat can carry enormous symbolic weight. This book examines the twentieth-century Chinese political experience as it is represented in literature through hunger, cooking, eating, and cannibalizing. At the core of Gang Yue’s argument lies the premise that the discourse surrounding the most universal of basic human acts—eating—is a culturally specific one. Yue’s discussion begins with a brief look at ancient Chinese alimentary writing and then moves on to its main concern: the exploration and textual analysis of themes of eating in modern Chinese literature from the May Fourth period through the post-Tiananmen era. The broad historical scope of this volume illustrates how widely applicable eating-related metaphors can be. For instance, Yue shows how cannibalism symbolizes old China under European colonization in the writing of Lu Xun. In Mo Yan’s 1992 novel Liquorland, however, cannibalism becomes the symbol of overindulgent consumerism. Yue considers other writers as well, such as Shen Congwen, Wang Ruowang, Lu Wenfu, Zhang Zianliang, Ah Cheng, Zheng Yi, and Liu Zhenyun. A special section devoted to women writers includes a chapter on Xiao Hong, Wang Anyi, and Li Ang, and another on the Chinese-American women writers Jade Snow Wong, Maxine Hong Kingston, and Amy Tan. Throughout, the author compares and contrasts the work of these writers with similarly themed Western literature, weaving a personal and political semiotics of eating. The Mouth That Begs will interest sinologists, literary critics, anthropologists, cultural studies scholars, and everyone curious about the semiotics of food.
Acknowledgments ix Introduction 1 I. The Social Embodiment of Modernity 61 II. Writing Hunger: From Mao to the Dao 145 III. The Return (of) Cannibalism after Tianamen, or Red Monument in a Latrine Pit 222 IV. Sampling of Variety: Gender and Cross-Cultural Perspectives 289 Conclusion 372 Notes 383 Glossary 407 Bibliography 419 Index 435