The Monks of War

معبدها، بیمارستان‌ها، شوالیه‌های توتونیک و شوالیه‌های اسپانیایی و پرتغالی «نجیب‌زادگانی بودند که به فقر، عفت و اطاعت قول داده بودند و در صومعه‌هایی که در همان صومعه بودند زندگی صومعه‌ای داشتند. پادگان زمان، جنگ با دشمنان صلیب. این دستورات مذهبی نظامی در طول جنگ های صلیبی به عنوان سربازان طوفان جهان مسیحیت در درگیری وحشیانه با اسلام ظهور کردند. برخی از آنها هنوز وجود دارند و اکنون به کارهای خیریه اختصاص یافته اند. "راهبان جنگ" اولین تاریخ عمومی این دستورات است که از قرن هجدهم ظاهر شده است. پروفسور دیوید نولز با نوشتن در "مکمل ادبی تایمز" آن را چنین توصیف کرد: "بی تردید کار کسی است که معیارهای تاریخ انتقادی را می شناسد و می پذیرد، اما ... که گذشته را نیز به عنوان یک حماسه یا نمایش رنگارنگ می بیند. '.

The Templars, the Hospitallers, the Tuetonic Knights and the Knights of the Spanish and Portuguese orders were 'noblemen vowed to poverty, chastity and obedience, living a monastic life in convents which were at the same time barracks, waging war on the enemies of the Cross'. These military religious orders emerged during the Crusades as Christendom's storm troopers in the savage conflict with Islam. Some of them still exist today, now devoted to charitable works. "The Monks of War" is the first general history of these orders to have appeared since the eighteenth century. Writing in "The Times Literary Supplement", Professor David Knowles described it as, 'Undeniably the work of someone who knows and accepts the standards of critical history, but ...who sees the past also as an epic or a colourful spectacle'.