The Modes of Human Rights Literature: Towards a Culture without Borders

این کتاب پیچیده استدلال می‌کند که ادبیات حقوق بشر هم به افراد تحت آزار و اذیت کمک می‌کند تا با آسیب‌های روحی خود کنار بیایند و هم به‌عنوان پایه‌ای برای اخلاق جهانی از مدنیت جهانی - فرهنگی بدون مرز - عمل می‌کند. مایکل گالچینسکی معتقد است، مهم نیست که چقدر معاهده وجود دارد، تا زمانی که مردم در همه جا نتوانند آن را تصور کنند، دنیایی که به حقوق احترام می گذارد واقعا وجود نخواهد داشت. شیوه‌های ادبیات حقوق بشر چهار شکل عمده از ادبیات حقوق بشر را توصیف می‌کند: اعتراض، شهادت، نوحه، و خنده تا نشان دهد چگونه چنین آثاری اشکال نمادین رایجی را به احساسات گسترده اجتماعی-سیاسی می‌دهند.
</ p>

This sophisticated book argues that human rights literature both helps the persecuted to cope with their trauma and serves as the foundation for a cosmopolitan ethos of universal civility—a culture without borders. Michael Galchinsky maintains that, no matter how many treaties there are, a rights-respecting world will not truly exist until people everywhere can imagine it. The Modes of Human Rights Literature describes four major forms of human rights literature: protest, testimony, lament, and laughter to reveal how such works give common symbolic forms to widely held sociopolitical emotions.