The Messages of Tourist Art: An African Semiotic System in Comparative Perspective

هنر گردشگری ممکن است یک تجارت میلیارد دلاری باشد. با این وجود، چنین هنری تحقیر شده است. بدتر از آن، فرهنگ "بد" به عنوان بیرون راندن "خوب" در نظر گرفته می شود. فرض بر این است که تجاری سازی هنرها و صنایع دستی سنتی را از بین می برد و آنها را با آشغال ها جایگزین می کند. این روند برای هنرمندان جوامع سنتی تحقیرآمیز تلقی می شود که فریفته نوعی فاحشگی می شوند: تولید بی احساس زیبایی کاذب برای پول. هنر همچنان برای علوم اجتماعی مشکل ساز است. کتاب‌های درسی جامعه‌شناسی هنرها را بازتاب‌های فرعی نیروها، هنجارها یا گروه‌های اجتماعی می‌دانند. کتاب‌های درسی انسان‌شناسی معمولاً هنرها را در فصلی جداگانه جدا می‌کنند و نمی‌توانند آن‌ها را با تحلیل‌های خویشاوندی، اقتصاد، سیاست، زبان یا زیست‌شناسی ادغام کنند. کتاب‌های درسی منعکس‌کننده نظریه‌های راهنما هستند که بر عواملی مانند شیوه‌های تولید، الگوهای فکری، یا محدودیت‌های زیست‌شناختی و هنجاری تأکید دارند، اما نویسندگان آن‌ها ابعاد زیبایی‌شناختی را به‌اندازه کافی فرموله نکرده‌اند. می توان جایگاه نظری هنرها را با جایگاه دین مقایسه کرد. پس از مشارکت امیل دورکیم و ماکس وبر، جامعه شناسی دین به خوبی تثبیت شده است، اما دورکیم یا وبر برای جامعه شناسی هنر کجاست؟ آنچه در مورد علوم اجتماعی به طور کلی صادق است برای درک مدرنیزاسیون در جهان سوم صادق است. این فرآیندها و آن مکان‌ها از نظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تحلیل می‌شوند، اما بعد زیبایی‌شناختی به‌صورت مجزا مورد بررسی قرار می‌گیرد، و در رابطه با سایر نیروها به خوبی درک نمی‌شود.

Tourist art may be a billion dollar business. Nevertheless, such art is despised. What is worse, the "bad" culture is seen as driving out the "good. " Commer­ cialization is assumed to destroy traditional arts and crafts, replacing them with junk. The process is seen as demeaning to artists in the traditional societies, who are seduced into a type of whoredom: unfeeling production of false beauty for money. The arts remain problematic for the social sciences. Sociology textbooks treat the arts as subordinate reflections of social forces, norms, or groups. An­ thropology textbooks conventionally isolate the arts in a separate chapter, failing to integrate them with analyses of kinship, economics, politics, language, or biology. Textbooks reflect the guiding theories, which emphasize such factors as modes of production, patterns of thought, or biological and normative con­ straints, but their authors have not adequately formulated the aesthetic dimen­ sion. One may compare the theoretical status of the arts to that of religion. After the contributions by Emile Durkheim and Max Weber, the sociology of religion is well established, but where is a Durkheim or Weber for the sociology of art? What is true of the social sciences in general holds for understanding of modernization in the Third World. These processes and those places are analyzed economically, politically, and socially, but the aesthetic dimension is treated in isolation, if at all, and is poorly grasped in relation to the other forces.