The Memorial Ethics of Libeskind's Berlin Jewish Museum

این کتاب یک مطالعه انتقادی دقیق از موزه یهودی برلین لیبسکیند در زمینه تاریخی، معماری و فلسفی آن است. با تأکید بر اینکه چگونه هولوکاست درک ما از تاریخ، حافظه، شاهد و بازنمایی را تغییر داد، مفهوم «اخلاق یادبود» را توسعه داد تا تفاوت موزه را با مکان‌های یادبود متعارف پس از جنگ جهانی دوم بررسی کند. تمرکز اصلی بر موزه به عنوان تجربه ای از مادی بودن تروما است که بازدید کننده را درگیر وظیفه ای اجرایی برای به خاطر سپردن می کند. آرلین یونسکو بر اساس ایده لویناس از «اخلاق به مثابه اپتیک» استوار است تا نشان دهد که چگونه موزه لیبسکیند به شهادتی برای دیگری غیرقابل نمایش تبدیل می شود. یونسکو همچنین با پیشنهاد قدم زدن ذهنی خود در فضای لیبسکیند که دوباره به عنوان یک «موزه ادبی» تصور می شود، بعد تجربی موزه را گسترش می دهد. این تور مجازی با بازتابی بر متون بکت، سلان، دریدا، کافکا، بلانشو، ویزل و سلما میرباوم-آیزینگر (پسر عموی سلان)، با شرح مختصری از «پروژه شفابخش» مشابه لیبسکیند برای Ground Zero به پایان می‌رسد. /p>

This book is a detailed critical study of Libeskind’s Berlin Jewish Museum in its historical, architectural and philosophical context. Emphasizing how the Holocaust changed our perception of history, memory, witnessing and representation, it develops the notion of ‘memorial ethics’ to explore the Museum’s difference from more conventional post-World War Two commemorative sites. The main focus is on the Museum as an experience of the materiality of trauma which engages the visitor in a performative duty to remember. Arleen Ionescu builds on Levinas’s idea of ‘ethics as optics’ to show how Libeskind’s Museum becomes a testimony to the unpresentable Other. Ionescu also extends the Museum’s experiential dimension by proposing her own subjective walk through Libeskind’s space reimagined as a ‘literary museum’. Featuring reflections on texts by Beckett, Celan, Derrida, Kafka, Blanchot, Wiesel and Selma Meerbaum-Eisinger (Celan’s cousin), this virtual tour concludes with a brief account of Libeskind’s analogous ‘healing project’ for Ground Zero.