The Meeting: Gatherings in Organizations and Communities

در نوشتن این کتاب متوجه شدم که هرکسی که با آنها صحبت می‌کردم نظریه خود را در مورد جلسات داشتند، و با این حال هیچ نظریه‌ای درباره جلسات در ادبیات تحقیق وجود ندارد. این امر نوشتن در مورد این موضوع را هم هیجان انگیز و هم خطرناک می کند. بررسی اهمیت چیزی که نادیده گرفته شده است همیشه هیجان انگیز است، اما نوشتن در مورد چیزی که همه فکر می کنند درک کرده اند خطرناک است. بدون توجه به مشروعیت یک سنت پژوهشی، خوانندگان احتمالاً این مطالعه را بر اساس نظریه خود ارزیابی خواهند کرد. من سعی کردم این را با بحث در مورد آنچه که می توان به عنوان نظریه عامیانه آمریکایی در مورد جلسات اشاره کرد (به ویژه به فصل 3 مراجعه کنید) و همچنین با کنار هم قرار دادن تحقیقات خود در یک سازمان آمریکایی با تحقیقات در جوامع سنتی یا غیرغربی در نظر گرفت. توسط انسان شناسان انجام شد. این کنار هم قرار دادن برخی از تفاوت‌های مهم و نیز شباهت‌ها در دیدگاه‌های جلسات و نیز شکل جلسات در میان فرهنگ‌ها را تسکین می‌دهد. همچنین این تنها راهی است که من می دانم تا بررسی کنم که چگونه و چه زمانی بافت فرهنگی فرد بر ساختارهای نظری فرد تأثیر می گذارد. اگر این کتاب موفق باشد، آنچه را که به اعتقاد من رایج‌ترین تفسیری است که در جامعه آمریکا از جلسات یافت می‌شود، به چالش می‌کشد، یعنی اینکه جلسات یک پدیده سفید است که به عنوان ابزاری برای کارکردهایی مانند تصمیم‌گیری، حل مشکلات، و تضادها را حل می کنند، اما به خودی خود تأثیری بر رفتار ندارند.

In writing this book I discovered that everyone I talked to had his or her own theory about meetings, and yet there is no theory of meetings in the research literature. This makes writing about this subject both excit­ ing and hazardous. It is always exciting to examine the significance of something that has been ignored, but it is hazardous to write about something that everyone already thinks they understand. Without re­ course to the legitimacy of a research tradition, readers are likely to evaluate this study based on their own theory. I have tried to take this into account by discussing what might be referred to as American folk theory about meetings (see particularly Chapter 3), and also by juxtapos­ ing my own research in an American organization with research in traditional or non-Western societies as conducted by anthropologists. This juxtaposition throws into relief some of the important differences as well as similarities in views of meetings as well as the form of meetings across cultures. It is also the only way that I know to examine how and when one's cultural context is affecting one's theoretical constructions. If this book is successful, it will challenge what I believe is the most common interpretation of meetings found in American society, that is, that meetings are a blank-slate phenomenon useful as a tool for such functions as making decisions, solving problems, and resolving con­ flicts, but having no impact on behavior in and of themselves.