دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Jody Enders
سری:
ISBN (شابک) : 0801433347, 9780801433344
ناشر: Cornell University Press
سال نشر: 1998
تعداد صفحات: 288
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 19 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Medieval Theater of Cruelty: Rhetoric, Memory, Violence به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتر قرون وسطایی بی رحمی: بلاغت، حافظه، خشونت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چرا نمایشنامه نویسان قرون وسطی این همه صحنه شکنجه را در نمایشنامه های خود می گنجانند؟ جودی اندرز با بررسی پیوندهای فرهنگی میان بلاغت، قانون، نمایشنامه، آفرینش ادبی و خشونت، به موضوعی میپردازد که مدتها دانشآموزان قرون وسطی را دچار مشکل کرده است. او اشاره میکند که نظریههای بلاغت و قانون آن زمان نشان میدهد که ایدئولوژی شکنجه وسیلهای پذیرفتهشده برای بهرهبرداری از عناصر اساسی صحنه و صحنهپردازی مانند واقعیت نمایشی، ترحم، ترس، و کاتارسیس برای جعل حقیقت بود. اندرز با تحلیل پیامدهای شکنجه برای تاریخ زیبایی شناسی به طور کلی و درام به طور خاص نشان می دهد که اگر خشونت نهفته در تاریخ بلاغت به رسمیت شناخته شود، ما بهتر می توانیم نه تنها "تئاتر ظلم" پایدار را درک کنیم. توسط نظریه پردازان از ایزیدور سویل تا آنتونین آرتو شناسایی شده است، اما همچنان از خود گذشتگی مدرن به منظره درد.
Why did medieval dramatists weave so many scenes of torture into their plays? Exploring the cultural connections among rhetoric, law, drama, literary creation, and violence, Jody Enders addresses an issue that has long troubled students of the Middle Ages. Theories of rhetoric and law of the time reveal, she points out, that the ideology of torture was a widely accepted means for exploiting such essential elements of the stage and stagecraft as dramatic verisimilitude, pity, fear, and catharsis to fabricate truth. Analyzing the consequences of torture for the history of aesthetics in general and of drama in particular, Enders shows that if the violence embedded in the history of rhetoric is acknowledged, we are better able to understand not only the enduring "theater of cruelty" identified by theorists from Isidore of Seville to Antonin Artaud, but also the continuing modern devotion to the spectacle of pain.