The Meaning of Aristotle’s ‘Ontology’

این مطالعه بخشی از تحقیقات گسترده‌تری را تشکیل می‌دهد که به بررسی رابطه هستی‌شناسی و انسان‌شناسی می‌پردازد. از آنجایی که معنای اصطلاح «هستی‌شناسی» چندان روشن نیست، کار فوری این است که از «پدر هستی‌شناسی» بپرسیم که او ممکن است معنای آن را بفهمد. فصل مقدماتی بر این واقعیت تأکید می کند که ارسطو هیرن خود هرگز از اصطلاح «هستی شناسی» استفاده نکرد. فوراً باید تأکید کرد که حتی اگر از آن استفاده می‌کرد، ما نمی‌توانستیم از آن برای نشان دادن رشته هستی‌شناسی استفاده کنیم. زیرا تنها در دوران دانش‌آموزان بود که بدنه وسیع و غنی پروت فلسفی به طبقه‌بندی‌ها تقسیم شد. این طبقه بندی ها منعکس کننده دیدگاه مسیحی - نه یونانی بت پرست - از آنچه هست بود. متافیزیک تخصصی که با خدا (الهیات)، مخلوقات او (روان شناسی) و جهان مخلوق (کیهان شناسی) سروکار دارد، از متافیزیک کلی که به کلی بودن (ens commune) می پردازد، متمایز شد. این رشته اخیر به «رشته هستی شناسی» تبدیل شد. 1 ما با معنای متافیزیک کلی سروکار نداریم. ما می‌خواهیم با ذهنی باز به مشکل خود بپردازیم و می‌خواهیم مستقیماً از ارسطو بشنویم - فقط بر اساس متن فلسفه اثباتی - او کدام مجموعه فکری را می‌توانست «هستی‌شناسی» خود و معنای آن را چه بوده باشد.

This study forms part of a wider investigation whieh will inquire into the relationship of Ontology and Anthropology. Since the meaning of the term 'ontology' is far from clear, the immediate task is to ask the 'father of ontology' what he might have understood it to mean. The introductory chapter emphasizes the fact that Aristotle hirnself never used the term 'ontology. ' It should be stressed at once that, even had be used it, he could not very weH have employed it to denote the discipline of ontology. For it was only during the era of the schoolmen that the vast and rich body of the prote philosophia came to be disciplined into classifications; these classifications reflected the Christian, - not the pagan Greek -, view of all-that-is. The metaphysica specialis dealing with God (theology), his creatures (psychology), and the created universe (cosmology), was differentiated from the metaphysica generalis, dealing with being-in-general (ens commune). This latter discipline amounted to the 'discipline of ontology'. 1 We are not concemed with the meaning of the metaphysica generalis. We wish to approach our problem with an open mind and want to hear directly from Aristotle - on the basis of the text of the prote Philosophia alone - which body of thought he might have called his 'ontology' and what its meaning might have been.