The Me I Know: A Study of Adult Identity

در 5 سال گذشته من با 94 بزرگسال زندگی کرده ام. این 94 بزرگسال نمونه ای از افراد را در مطالعه ای در مورد رشد بزرگسالان تشکیل دادند که من و دیل دانفر در سال 1980 شروع کردیم. این کتاب نشان دهنده تلاش های من برای فشرده کردن تقریباً 200 ساعت مطالب ضبط شده با نوار از 94 بزرگسال به شکلی است که به تصویر می کشد. حداقل برخی از تنوع و همچنین برخی از مشترکات در پاسخ آنها به سوال "من کیستم؟" نسخه من از پاسخ های آنها بر اساس بازتاب آنها در مورد خود به عنوان اعضای خانواده، کارگران و افرادی است که هدفی در این زمینه دارند. زندگی با رسیدن به این نتیجه که بزرگسالان تلاش می‌کنند خود را انسان‌هایی دوست‌داشتنی، شایسته و خوب ببینند، معتقدم که عدالت را در مورد این افراد و پاسخ‌های آنها به سؤالات مصاحبه‌ام رعایت کرده‌ام. رسیدن به نقطه ای که بتوان در مورد هویت این 94 نفر نوشت، کار آسانی نبوده است. تلاش‌های بی‌شماری برای سیستم‌های رتبه‌بندی مبتنی بر عددی امتحان شد و به تدریج کنار گذاشته شد، تا اینکه در نهایت تصمیم گرفتم تمام رونوشت‌ها را به ترتیب، شخص به فرد و نه سؤال به سؤال بخوانم. چیزی که وقتی به عنوان افراد کلی به آنها نزدیک شدم، برایم تعجب آور بود. من مضمون پر جنب و جوشی از یقین و اعتماد به نفس را در هویت آنها یافتم که در مقابل ایده های قبلی من در مورد تغییرات رشدی در بزرگسالی قرار گرفت.

For the last 5 years I have been living with 94 adults. These 94 adults made up the sample of people in a study on adult development that Dale Dannefer and I began in 1980. This book represents my efforts to condense the almost 200 hours of tape-recorded material from the 94 adults into a form that captures at least some of the diversity and also some of the commonalities in their answers to the ques­ tion "Who am I?" My version of their answers is based on their reflections about themselves as family members, workers, and people with a goal in life. In arriv­ ing at the conclusion that adults attempt to see themselves as loved, competent, and good human beings, I believe that I have done justice to these people and their answers to my interview questions. Arriving at the point of being able to write about these 94 people's identities has not been an easy process. Countless attempts at numerically based rating systems were tried and discarded progressively, until finally I decided to read all the trans­ cripts in sequence, person by person rather than question by question. What I found when I approached them as total individuals was surprising to me. I found a vibrant theme of certainty and self-assuredness in their identities that flew in the face of my previous ideas about developmental change in adulthood.