دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Ramzi Rouighi
سری: The Middle Ages Series
ISBN (شابک) : 0812243102, 9780812243109
ناشر: University of Pennsylvania Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 244
[245]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Making of a Mediterranean Emirate: Ifrīqiyā and Its Andalusis, 1200-1400 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ساختن امارت مدیترانه ای: افرقیه و اندلس آن، 1200-1400 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
قرن سیزدهم نقطه عطفی در تاریخ غرب مدیترانه است. ارتش کاستیا و
آراگون پیروزی های مهم و قاطعی بر مسلمانان در ایبریا به دست
آوردند و تعدادی از شهرهای مهم از جمله کوردوبا، سویا، جین و
مورسیا را تصرف کردند. تعداد زیادی از اندلسی ها که از شهرهای
بومی خود بیرون رانده شده بودند، به ایفرقیه در شمال آفریقا
مهاجرت کردند. در آنجا، یک سلسله تازه تأسیس حفصی (1229-1574) از
اعضای نخبگان اندلس استقبال کرد و آنها را با افتخارات و مناصب
عالی در دربار پر کرد.
در حالی که مورخان تمایل دارند که افرقیه را به عنوان منطقه ای که
توسط آن اداره می شود تصور کنند. رمزی رویقی درایجاد امارت
مدیترانه استدلال می کند که اندلسی ها که به دربار حفصید
پیوستند از ترتیبات اقتصادی و روابط سیاسی حمایت کردند که عملاً
از یکپارچگی منطقه ای در این دوره جلوگیری کرد. رویقی مجموعه ای
از منابع اسنادی، ادبی و حقوقی را بررسی می کند تا استدلال کند که
افرقیه نه از نظر سیاسی و نه از نظر اقتصادی یکپارچه بوده و در
نتیجه، منطقه ای به معنای معنادار نیست. رویقی با مطالعه دقیق
منابع روایی، بهویژه تواریخ تاریخی، استدلال میکند که ظهور
ایدئولوژی سیاسی امیریسم در اواخر قرن چهاردهم، نشاندهنده نمایش
حکومت سلسله حفصیان بر شهرها به عنوان حاکمیت آن بر کل افریقیا
است. . تنظیم فعالیت های اندلسی مانند ابن خلدون (1406-1332) مورخ
مشهور در رابطه با تحولات سیاسی، اقتصادی و فکری خاص در افرقیه،
ساخت امارت مدیترانه مقابله با این سلسله را پیشنهاد می
کند. - نگاه محوری به دوره ای که منابع قرون وسطی را فراگرفته و
همچنان به ارائه بیشتر تعمیمات مدرن در مورد مغرب و مدیترانه
ادامه می دهد.
The thirteenth century marks a turning point in the history of
the western Mediterranean. The armies of Castile and Aragon won
significant and decisive victories over Muslims in Iberia and
took over a number of important cities including Cordoba,
Seville, Jaen, and Murcia. Chased out of their native cities, a
large number of Andalusis migrated to Ifrīqiyā in northern
Africa. There, a newly founded Hafsid dynasty (1229-1574)
welcomed members of the Andalusi elite and showered them with
honors and high positions at court.
While historians have tended to conceive of Ifrīqiyā as a
region ruled by the Hafsids, Ramzi Rouighi argues inThe
Making of a Mediterranean Emiratethat the Andalusis who
joined the Hafsid court supported economic arrangements and
political relationships that effectively prevented regional
integration from taking place during this period. Rouighi
examines an array of documentary, literary, and legal sources
to argue that Ifrīqiyā was integrated neither politically nor
economically and that, consequently, it was not a region in a
meaningful sense. Through a close reading of narrative sources,
especially historical chronicles, Rouighi further argues that
the emergence in the late fourteenth century of the political
ideology of Emirism accounts for the representation of the rule
of the Hafsid dynasty over cities as its rule over the whole of
Ifrīqiyā. Setting the activities of Andalusis such as the
celebrated historian Ibn Khaldūn (1332-1406) in relation to
specific political, economic, and intellectual developments in
Ifrīqiyā,The Making of a Mediterranean Emirateproposes a
counter to the dynastic-centric view of the period that
pervades medieval sources and continues to inform most modern
generalizations about the Maghrib and the Mediterranean.