The Magellanic Clouds: A European Southern Observatory Presentation: Principal Prospects, Current Observational and Theoretical Approaches, and Prospects for Future Research

در 28 و 29 مارس 1969، به مناسبت وقف رصدخانه جنوبی اروپا، حدود 90 ستاره شناس از سراسر جهان در مقر ESO در سانتیاگو دی شیلی گرد هم آمدند تا درباره مشکلات ابرهای ماژلانی بحث کنند. آنها از آرژانتین، استرالیا، شیلی، مکزیک، جنوب میریکا و ایالات متحده و همچنین از اروپا آمده بودند. این دومی، به طور طبیعی، بیشتر از کشورهای عضو ESO هستند. انتخاب موضوع امری بدیهی بود. هنگام برپایی رصدخانه جنوبی اروپا به عنوان یک تلاش مشترک در نجوم اروپا، از همان ابتدا توافق شد که زمینه تحقیق باید آسمان جنوبی باشد، تا کنون به سختی با تلسکوپ های بزرگ کاوش شده است. در میان اجرام مورد بررسی، ابرهای ماژلانی بالاترین رتبه را به همراه ناحیه مرکز کهکشانی و ساختار مارپیچی جنوبی دارند. این ابرها ده برابر نزدیک‌تر از نزدیک‌ترین منظومه‌های ستاره‌ای بزرگ که برای رصدگران شمالی قابل دسترسی هستند، و دارای جمعیت ستاره‌ای در محدوده سنی از قدیمی‌ترین شکل‌گیری ستاره‌ها هستند، آزمایشگاهی ایده‌آل برای تحقیق در مورد مشکلات فعلی مرحله در اخترفیزیک فراهم می‌کنند. با این حال، بیشتر ستاره شناسان رصدی شمالی به سختی با ابرهای ماژلانی آشنا بودند. به طور طبیعی، آنها برای فکر کردن به پروژه های تحقیقاتی قابل انجام در رصدخانه های آنها استفاده می شوند. بنابراین، بررسی وضعیت دانش و تحقیق در مورد ابرها به ترتیب اکنون که اولین تلسکوپ های با اندازه متوسط ​​ESO وارد عمل شدند، ظاهر شد.

On March 28 and 29, 1969, at the occasion of the dedication of the European Southern Observatory, some 90 astronomers from all over the world gathered at the ESO headquarters at Santiago de Chile for discussing problems of the Magellanic Clouds. They came from Argentina, Australia, Chile, Mexico, South Mrica and the United States as well as from Europe; these latter, naturally, mostly from the member states ofESO. The choice of the subject was an obvious one. When erecting the European Southern Observatory as a joint effort in European astronomy, it was agreed from the beginning that the field of research should be the southern sky, so far hardly explored with large telescopes. Among the objects to be investigated, the Magellanic Clouds rank highest, together with the galactic centre region and the southern spiral structure. Being located ten times closer than the nearest large stellar systems accessible to northern observers, and containing a stellar population ranging in age from the oldest down of star formation, the Clouds provide an ideal laboratory for research on to the stage current problems in astrophysics. Yet, most of the northern observational astronomers were hardly acquainted with the Magellanic Clouds; naturally, they are used to think in terms of research projects that can be conducted at their observatories. A survey of the status of knowledge and research on the Clouds therefore appeared in order now that the first- medium size- telescopes of ESO came into operation.