The Lost Father

این رمان باشکوه مانند فیلم پلنگ ویسکونتی با رنگ‌های حسی داستان یک خانواده را ترسیم می‌کند. این امر به جنوب باستانی تحقیر شده شبه جزیره ایتالیا، تضعیف شده توسط مهاجرت، خاموش شده توسط فاشیسم، جان تازه ای می بخشد. طبق افسانه خانواده، دیوید پیتاگورا در نتیجه یک دوئل درگذشت. مرگ او محور اسرارآمیزی است که نوه‌اش، یک زن مدرن مستقل، خاطرات خیالی از پیشینه و زندگی مادرش را می‌سازد. او خانواده را دنبال می کند که آنها به نیویورک مهاجرت می کنند - جایی که آنها فقط تحقیر و فقر را می یابند - و پس از بازگشت آنها به ایتالیا در اوایل دهه 1920. همانطور که او توسط احساسات و تعصبات تخیل خود کشیده می شود، می بینیم که چگونه حافظه خانوادگی، مانند حافظه عامیانه، رویای خود را می بافد.

Like Visconti's film The Leopard, this magnificent novel paints in sensuous colours the story of a family. It brings to new life the ancient disparaged south of the Italian peninsula, weakened by emigration, silenced by fascism. According to family legend, David Pittagora died as a result of a duel. His death is the mysterious pivot around which his grand- daughter, an independent modern woman, constructs an imaginary memoir of her mother's background and life. She follows the family as they emigrate to New York -- where they find only humiliation and poverty -- and after their return to Italy in the early 1920's. As she is drawn by the passions and prejudices of her own imagination, we see how family memory, like folk memory, weaves its own dream.