The Lords of Poverty: The Power, Prestige, and Corruption of the International Aid Business

هر سال حدود شصت میلیارد دلار برای کمک های خارجی در سراسر جهان هزینه می شود. چه در کمک های مالی به موسسات خیریه مانند Save the Children، Oxfam، CARE، یونیسف، یا صلیب سرخ، در قالب وام های هنگفت از بانک جهانی، یا به عنوان پرداخت های مستقیم از یک دولت به دولت دیگر، این پول برای نیازمندان اختصاص داده می شود. برای تسکین بلایای طبیعیسیل یا قحطی، زلزله یا خشکسالیو برای کمک به توسعه کشورها.

عظمت سخاوت از سوی کشورهای ثروتمند جهان امکان کاهش، اگر نه از بین بردن، را نشان می دهد. گرسنگی، بدبختی و فقر؛ در حقیقت، تنها بخش کوچکی از این شصت میلیارد دلار به کمک مستقیم تبدیل می شود. همانطور که کتاب هشدار دهنده و جامع گراهام هنکاک نشان می دهد به لطف ناکارآمدی بوروکراتیک، سیاست های نادرست، حقوق های کلان مدیران، فساد سیاسی، و "سربار" سازمان های اداری، بسیاری از این ثروت عظیم از بین رفته است. هنکاک از پرده‌های دود و هوای داغ «اشرافیت رحمت» عبور می‌کند تا نگاهی انتقادی به یک تجارت چندملیتی ارائه دهد که هرگز در معرض پاسخگویی سخت‌گیرانه قرار نگرفته است.

اربابان فقر یک مطالعه موردی در مورد خیانت به مردم است. یک اعتماد عمومی کاستی‌های کمک‌ها بسیار زیاد است و به اندازه‌ای جدی است که پرسش‌هایی را در مورد دوام این عمل در اساسی‌ترین سطوح آن مطرح کند. گزارش هنکاک کامل، عمیقاً تکان دهنده است و مطمئناً باعث ارزیابی مجدد انتقادی انگیزه های دولت در ارائه کمک های خارجی و نیازهای واقعی ذینفعان مورد نظر ما می شود.

Each year some sixty billion dollars are spent on foreign aid throughout the world. Whether in donations to charities such as Save the Children, Oxfam, CARE, UNICEF, or the Red Cross, in the form of enormous loans from the World Bank, or as direct payments from one government to another, the money is earmarked for the needy, for relief in natural disasters—floods or famines, earthquakes, or droughts—and for assistance in the development of nations.

The magnitude of generosity from the world’s wealthy nations suggests the possibility of easing, if not eliminating, hunger, misery, and poverty; in truth, however, only a small portion of this sixty billion dollars is ever translated into direct assistance. Thanks to bureaucratic inefficiency, misguided policies, large executive salaries, political corruption, and the self-perpetuating “overhead” of the administrative agencies, much of this tremendous wealth is frittered away, as Graham Hancock’s alarming and comprehensive book reveals. Hancock cuts through the smoke screens and hot air of the “aristocracy of mercy” to provide a critical look at a multinational business that has never been subject to strict accountability.

Lords of Poverty is a case study in betrayals of a public trust. The shortcomings of aid are numerous, and serious enough to raise questions about the viability of the practice at its most fundamental levels. Hancock’s report is thorough, deeply shocking, and certain to cause critical reevaluation—of the government’s motives in giving foreign aid, and of the true needs of our intended beneficiaries.