The Logic of the Living Present: Experience, Ordering, Onto-Poiesis of Culture

برخی ممکن است بپرسند "چرا اکنون نظریه لاک در مورد معرفت؟" اگرچه به دلیل فلسفه اجتماعی او مورد قدردانی قرار گرفته است، اما از زمان انتشار مقاله به دلیل کارش در زمینه معرفت شناسی مورد انتقاد قرار گرفته است. حتی گویی لاک تنها به عنوان نمونه ای از نحوه اندیشیدن نیست. وقتی مردم از لاک انتقاد می کنند، معمولاً به نظرات خصمانه برکلی، کانت، هوسرل یا سلرز استناد می کنند. اما، ممکن است بپرسد، آیا همه آنها آنقدر مشتاق نشان دادن برتری دیدگاه های معرفتی منطقی خود نیستند که افکار لاک را تحریف و دست کم بگیرند؟ راسل به درستی در تاریخ فلسفه غرب اشاره کرد که: هیچ کس هنوز موفق به اختراع یک فلسفه در آن واحد معتبر و خودساز نشده است. لاک اعتبار را هدف قرار داد و آن را به قیمت ثبات به دست آورد. اکثر فیلسوفان بزرگ برعکس عمل کرده اند. فلسفه‌ای که خودسازگار نیست، نمی‌تواند کاملاً درست باشد، اما فلسفه‌ای که خودسازگار است، می‌تواند کاملاً نادرست باشد. پربارترین فلسفه ها دارای تناقضات فاحشی بوده اند، اما به همین دلیل تا حدی درست بوده اند. دلیلی وجود ندارد که فرض کنیم یک سیستم خودسازگار حاوی حقیقتی بیشتر از چیزی است که مانند لاک، آشکارا کم و بیش اشتباه است. (B. Russell, A History of Western Philosophy [نیویورک: Simon and Schuster, 1945], p. 613. ) در اینجا راسل به طور غیر معمول با لاک خیریه می شود.

Some might ask "Why Locke's theory of knowledge now?" Though appreciated for his social philosophy, Locke has been criticized for his work in the field of epistemology ever since the publication of the Essay. It is even as if Locke serves only as an example of how not to think. When people criticize Locke, they usually cite the hostile commen­ taries of Berkeley, Kant, Husserl, or Sellars. But, one might ask, are they not all so eager to show the excellence of their own epistemo­ logical views that they distort and underestimate Locke's thought? Russell aptly noted in his History of Western Philosophy that: No one has yet succeeded in inventing a philosophy at once credible and self-consis­ tent. Locke aimed at credibility, and achieved it at the expense of consistency. Most of the great philosophers have done the opposite. A philosophy which is not self-consis­ tent cannot be wholly true, but a philosophy which is self-consistent can very well be wholly false. The most fruitful philosophies have contained glaring inconsistencies, but for that very reason have been partially true. There is no reason to suppose that a self­ consistent system contains more truth than one which, like Locke's, is obviously more or less wrong. (B. Russell, A History of Western Philosophy [New York: Simon and Schuster, 1945], p. 613. ) Here Russell is uncommonly charitable with Locke.