The Life Worth Living: Disability, Pain, and Morality

چالش فلسفی برای تلفیق توانمندی ناتوانی و درد

 

بیش از 2000 سال پیش، ارسطو می گوید: "اجازه دهید قانونی وجود داشته باشد که هیچ کودک بد شکلی زندگی نمی کند." این ایده امروز زنده و زنده است. در طول قرن گذشته، الیور وندل هولمز جونیور، قاضی دیوان عالی استدلال کرد که ایالات متحده می تواند زنان معلول ذهنی را به زور عقیم کند و فیلسوف پیتر سینگر از حق والدین برای معدوم کردن برخی از نوزادان ناتوان شناختی استدلال کرد. زندگی ارزش زیستن را دارد با بررسی طرد و تبعیض علیه افراد ناتوان در طول تاریخ فلسفه اخلاق غرب، چگونگی و چرایی ادامه چنین استدلال هایی را بررسی می کند.

جوئل مایکل رینولدز استدلال می کند که این تاریخ به لطف آمیختگی تجارب زیسته ناتوانی با تجربیات درد و رنج، توصیف نادرست اساسی از معنای ناتوانی را نشان می دهد. رینولدز با تکیه بر دهه‌ها فعالیت و پژوهش در این زمینه، نشان می‌دهد که دیدگاه‌های دیرینه درباره معلولیت تا چه اندازه نادرست و ناعادلانه است، و او چشم‌اندازی از آنچه که یک آینده اخلاقی ضد توانایی نیاز دارد، ارائه می‌کند.

زندگی ارزش زیستن دارد اولین بررسی پایدار ناتوانی از دریچه تاریخ فلسفه اخلاق و پدیدارشناسی است و نشان می دهد که چگونه تجربیات زیسته ناتوانی نیازمند شرح بسیار غنی تری از شکوفایی انسان است. تجسم، جامعه، و سیاست در تحقیق فلسفی و فراتر از آن.

A philosophical challenge to the ableist conflation of disability and pain

 

More than 2,000 years ago, Aristotle said: “let there be a law that no deformed child shall live.” This idea is alive and well today. During the past century, Supreme Court Justice Oliver Wendell Holmes Jr. argued that the United States can forcibly sterilize intellectually disabled women and philosopher Peter Singer argued for the right of parents to euthanize certain cognitively disabled infants. The Life Worth Living explores how and why such arguments persist by investigating the exclusion of and discrimination against disabled people across the history of Western moral philosophy.

Joel Michael Reynolds argues that this history demonstrates a fundamental mischaracterization of the meaning of disability, thanks to the conflation of lived experiences of disability with those of pain and suffering. Building on decades of activism and scholarship in the field, Reynolds shows how longstanding views of disability are misguided and unjust, and he lays out a vision of what an anti-ableist moral future requires.

The Life Worth Living is the first sustained examination of disability through the lens of the history of moral philosophy and phenomenology, and it demonstrates how lived experiences of disability demand a far richer account of human flourishing, embodiment, community, and politics in philosophical inquiry and beyond.