The Legacy of Thomas Paine in the Transatlantic World

در اوایل سال 1892، مونکور کانوی، نویسنده اولین بیوگرافی علمی پین، خاطرنشان کرد که در حالی که زندگی پین تا سال 1809 مطمئناً جذاب بود، زندگی بعدی او - یعنی بعد او > زندگی - حتی هیجان انگیزتر بود. سخنان و ایده‌های پین که توسط تئودور روزولت به عنوان یک «آتئیست کوچک کثیف» مورد انتقاد قرار می‌گیرد، در عین حال توسط رونالد ریگان در مبارزات انتخاباتی‌اش برای «بزرگ‌تر کردن دوباره» آمریکا به کار گرفته شده است، سخنان و ایده‌های پین هم توسط نسل‌های سیاستمدار و روسای جمهور تحسین شده و هم رد شده است. پین یک انگلیسی متولد، یک آمریکایی با فرزندخواندگی، و یک فرانسوی با فرمان، توسط گروه‌ها و افراد در سراسر طیف سیاسی فراآتلانتیک مورد استناد و تصاحب قرار گرفته است. این امر به ویژه پس از دویستمین سالگرد مرگ پین در سال 2009 آشکار شد، رویدادی که باعث شد تا بورسیه جدیدی به بررسی ایده‌ها و ایده‌آل‌های دردسرساز تام بپردازد، در حالی که در تتفورد، لویس و نیو راشل - سه "خانه" او در سراسر اقیانوس اطلس - مورد تجلیل و تجلیل قرار گرفت. با این حال، با وجود این همه علاقه، اشکال و عملکرد دقیق حضور پین پس از مرگ هنوز آنطور که شایسته است مورد توجه قرار نگرفته است. این کتاب با مقالاتی که توسط کارشناسان دو سوی اقیانوس اطلس (و فراتر از آن) نوشته شده است، زندگی پس از اقیانوس اطلس توماس پین را بررسی می‌کند و بینش‌های جدیدی را در مورد شیوه‌هایی که در دویست سال از او استفاده شده است، مورد سوء استفاده قرار گرفته، به یاد می‌آورد و نشان می‌دهد. از زمان مرگ او.

As early as 1892, Moncure Conway, the author of the first scholarly Paine biography, noted that whilst Paine’s life up to 1809 was certainly fascinating, his subsequent life – that is, his afterlife – was even more thrilling. Vilified by Theodore Roosevelt as a "filthy little atheist," yet employed by Ronald Reagan in his campaign to make America "great again," Paine’s words and ideas have been both celebrated and dismissed by generations of politicians and presidents. An Englishman by birth, an American by adoption, and a Frenchman by decree, Paine has been invoked and appropriated by groups and individuals across the transatlantic political spectrum. This was particularly apparent following the bicentennial of Paine’s death in 2009, an event that prompted new scholarship examining troublesome Tom’s ideas and ideals, whilst in Thetford, Lewes and New Rochelle – his three transatlantic "homes" – he was feted and commemorated. Yet despite all this interest, the precise forms and function of Paine’s post-mortem presence have still not received the attention they deserve. With essays authored by experts on both sides of the Atlantic (and beyond), this book examines the transatlantic afterlife of Thomas Paine, offering new insights into the ways in which he has been used and abused, remembered and represented, in the two hundred years since his death.