The Law as a System of Signs

حتی اگر پیرس به خوبی درک شده بود و توافق کلی میان محققان پیرس در مورد منظور او از نشانه‌شناسی، یا فلسفه نشانه‌ها وجود داشت، این کتاب قصد دارد پایه‌ای نظری برای رویکردی جدید در فهم ایجاد کند. روابط متقابل حقوق، اقتصاد و سیاست در برابر نظام های ارزشی مرجع، یک سرمایه گذاری پرخطر خواهد بود. اما از آنجایی که چنین توافق کلی در مورد کار پیرس وجود ندارد، احساس ماجراجویی در ایده ها مستلزم صلاحیت بیشتر است. در واقع، عصب ضرب المثل برای شکست در هر صورت باید همراه باشد. اگر کسی موفق شود، برای تحقیق بیشتر این امکان قوی را مطرح کرده است که باید نظام های اجتماعی حقوق، اقتصاد و سیاست ما --- ابزار مبادلات بین فردی ما به عنوان یک کل، در مقابل پس زمینه نظری یک پویایی درک شوند. جهانی که پیوسته در حال تبدیل شدن است، بی‌نهایت در حال توسعه و تغییر در واکنش به عناصر اصیل بدیع است که به صورت موجود ظاهر می‌شوند، سپس مفاهیم اساسی حقوق، منابع و واقعیت در مطابقت با n- ابعاد جدیدی از معنا به خود می‌گیرند. قضاوت‌های ارزشی بعدی و بی‌نهایت یا باورهای حقیقت‌مانندی که فرد دارند. اگر چنین دیدگاهی، چنانکه پیرس معتقد بود، نه تنها برای فلسفه، بلکه به عنوان مبنای عمل و کنش متقابل در دنیای تجربیات بشری و امور عملی، ممکن و قابل اثبات بود، به راحتی می توان گفت که ریسک پذیری بهای ناچیزی برای تحقق چنین امکانی.

Even if Peirce were well understood and there existed· general agreement among Peirce scholars on what he meant by his semiotics, or philosophy of signs, the undertaking of this book-wliich intends to establish a theoretical foundation for a new approach to understanding the interrelations of law, economics, and politics against referent systems of value-would be a risky venture. But since such general agreement on Peirce's work is lacking, one's sense of adventure in ideas requires further qualification. Indeed, the proverbial nerve for failure must in any case be attendant. If one succeeds, one has introduced for further inquiry the strong possibility that should our social systems of law, economics, and politics---our means of interpersonal transaction as a whole-be understood against the theoretical back­ ground of a dynamic, "motion-picture" universe that is continually becoming, that is infinitely developing and changing in response to genuinely novel elements that emerge as existents, then the basic concepts of rights, resources, and reality take on new dimensions of meaning in correspondence with n-dimensional, infinite value judgments or truth-like beliefs which one holds. If such a view, as Peirce maintained, were possible and tenable not only for philosophy but as the basis for action and interaction in the world of human experience and practical affairs, one would readily say that risk taking is a small price for the realization of such possibility.