The Late Colonial Indian Army: From the Afghan Wars to the Second World War

ارتش هند یکی از مهم ترین نهادهای استعماری بود که انگلیسی ها ایجاد کردند. از خاستگاه فروتن خود به عنوان یک نیروی پلیس بازرگانی تا ارتش مدرن معاصر در جنگ جهانی دوم، این نهاد دستخوش تحولات بسیاری شد. این کتاب به بررسی ارتش هند در دوران استعمار بعدی از جنگ اول افغانستان در سال 1839 تا استقلال هند در سال 1947 می پردازد. در این دوره، ارتش هند از یک نیروی پلیس داخلی به یک ارتش مرزی و سپس به سبک متعارف غربی تبدیل شد. نیروی رزمی قادر به استقرار در تئاترهای خارج از کشور. این انتقال منجر به تغییرات ساختاری و اعتقادی قابل توجهی در ارتش شد. دکترین ها و تاکتیک های تقویت شده در این دوره تأثیر شگرفی بر ارتش های پسااستعماری هند و پاکستان خواهد داشت. از روابط غیرنظامی و نظامی گرفته تا جنگ و دکترین های ساختاری، ارتش هند و پاکستان از نزدیک تأثیر عمیق دهه ها تکامل در اواخر دوران استعمار را منعکس می کنند.

The Indian Army was one of the most important colonial institutions that the British created. From its humble origins as a mercantile police force to a modern contemporary army in the Second World War, this institution underwent many transitions. This book examines the Indian Army during the later colonial era from the First Afghan War in 1839 to Indian independence in 1947. During this period, the Indian Army developed from an internal policing force, to a frontier army, and then to a conventional western style fighting force capable of deployment to overseas’ theaters. These transitions resulted in significant structural and doctrinal changes in the army. The doctrines, and tactics honed during this period would have a dramatic impact upon the post-colonial armies of India and Pakistan. From civil-military relations to fighting and structural doctrines, the Indian and Pakistani armies closely reflect the deep-seated impact of decades of evolution during the late colonial era.