The Last Asylum

در ژوئیه 1988، باربارا تیلور، مورخ کانادایی الاصل، در بیمارستان فریرن بستری شد، که زمانی یک پناهگاه بدنام برای دیوانگان بود. سفر او به آنجا از آنجا شروع شد که در حین اتمام تحصیلات دکترا در لندن، انگلستان، غرق در اضطراب بود و با مصرف الکل و آرام‌بخش‌ها به آرامش رسید. او سپس روانکاوی چند دهه ای را آغاز کرد.

این تحلیل خاطرات دردناک دوران کودکی ناخوشایند و گیج کننده در ساسکاتون را به تصویر کشید. از آنجایی که تیلور برای کنار آمدن با این مشکلات تلاش می کرد، دو بار دوباره در فریرن پذیرفته شد. او به موسسات مهدکودک و خوابگاه روانپزشکی پناه برد و در تمام مدت درمان خود را ادامه داد، که در نهایت او را در مسیر بهبودی قرار داد.

این خاطرات بسیار صادقانه و زیبا، روایتی از نویسنده است. سال‌های جنون، در داستان گسترده‌تر درمان ما برای بیماری‌های روان‌پزشکی اتفاق می‌افتد: از دوران بزرگ پناهندگی‌ها تا دوران کنونی مراقبت از جامعه، "بیگ فارما" و...

In July 1988, Canadian-born historian Barbara Taylor was admitted to Friern Hospital, a once-notorious asylum for the insane. Her journey there began when, overwhelmed by anxiety as she completed her doctoral studies in London, England, she found relief by dosing herself with alcohol and tranquillizers. She then embarked on what would turn out to be a decades- long psychoanalysis.

The analysis dredged up acutely painful memories of an unhappy and confusing childhood back in Saskatoon. As Taylor struggled to cope with these, she would twice be re-admitted to Friern. She took refuge in day-care institutions and a psychiatric hostel, all the while continuing her therapy, which eventually put her on the road to recovery.

This searingly honest, beautifully written memoir is the narrative of the author's madness years, set inside the wider story of our treatment of psychiatric illness: from the great age of asylums to the current era of community care, 'Big Pharma', and...