The Language of Democracy. Vernacular or Esperanto? A Comparison between the Multiculturalist and Cosmopolitan Perspectives

ویرایش:  
نویسندگان: Archibugi Daniele.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: [15] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 171 Kb 

قیمت کتاب (تومان) : 38,000

شورای ملی تحقیقات ایتالیا ویل کیملیکا استدلال کرده است که «سیاست دموکراتیک به زبان عامیانه سیاست است». آیا این بیانیه به این معناست که سیاست دموکراتیک در یک جامعه چند زبانه، چه در سطح محلی، ملی، منطقه ای یا جهانی غیرممکن است؟ این مقاله این فرض را مورد بحث قرار می دهد و معتقد است که سیاست دموکراتیک باید متضمن تمایل همه بازیگران برای تلاش برای درک یکدیگر باشد. سیاست دموکراتیک به تمایل برای غلبه بر موانع درک متقابل از جمله موانع زبانی بستگی دارد. هر زمان که جامعه ای سرنوشت ساز وجود دارد، یک دموکرات باید روش های موجود را جستجو کند تا بر اساس دو شرط کلیدی برابری سیاسی و مشارکت، امکان مشورت فراهم شود. اگر تنوع زبانی مانعی برای برابری و مشارکت است، باید روش هایی برای غلبه بر آن پیدا کرد، همانطور که در استعاره اسپرانتو نشان داده شده است. این مقاله استدلال را با چهار مورد از جوامع سیاسی چندزبانه نشان می دهد: (1) مدرسه ای در کالیفرنیا با دانش آموزان انگلیسی زبان و اسپانیایی زبان. (2) شهر بیلوستوک در نیمه دوم قرن نوزدهم، که در آن چهار جامعه زبانی مختلف (لهستانی، روسی، آلمانی و ییدیش) در کنار هم زندگی می کردند. این امر باعث شد که مارکوس زامنهوف اسپرانتو را اختراع کند. (3) مشکلات زبانی دولت هند و نقش انگلیسی - زبانی که اکثریت جمعیت هند در سال 1947 صحبت نکردند - در توسعه دموکراسی هند. و (4) مورد پارلمان اروپا با 20 زبان و تعداد زیادی مترجم و مترجم.

Italian National Research Council Will Kymlicka has argued that 'democratic politics is politics in the vernacular'. Does this statement mean that democratic politics is impossible in a multilingual community, whether at the local, national, regional or global level? This paper discusses this assumption and maintains that democratic politics should imply the willingness of all players to make an effort to understand each other. Democratic politics depends on a willingness to overcome the barriers to mutual understanding, including the linguistic ones. Anytime that there is a community of fate, a democrat should search the available methods to allow deliberation according to the two key conditions of political equality and participation. If linguistic diversity is an obstacle to equality and participation, some methods should be found to overcome it, as it is exemplified by the Esperanto metaphor. The paper illustrates the argument with four cases of multilinguistic political communities: (1) a school in California with English-speaking and Spanish-speaking students; (2) the city of Byelostok in the second half of the nineteenth century, where four different linguistic communities (Polish, Russian, German and Yiddish) coexisted. This led Markus Zamenhof to invent Esperanto; (3) the linguistic problems of the Indian state and the role played by English – a language unspoken by the majority of the Indian population in 1947 – in developing Indian democracy; and (4) the case of the European Parliament, with 20 languages and a wealth of interpreters and translators.